________________
શ્રી અંતરિક્ષ પાર્શ્વનાથ તીર્થ
પાસ પધાર્યા કંઠે કૂવા, ઉચ્છવ મેરૂ સમાના હુઆ; ૨થે જોતર્યા બે વાછડા, ચાલ્યા તે ખેડ્યા વિણ છડા. ગાય કામિની કરે કિલ્લોલ, બાજે ભુંગલ ભેરી ઢોલ; પાલખી વાહનને આકાર, નવિ ભાંજે પરમેસર ભાર.
પ્રોઢી પ્રતિમા ભારી ઘણી, પાલખી છે મલોખાતણી; રાજા મન આવ્યો સંદેહ, કિમ પ્રતિમા આવે છે એહ ?. વાંકી દૃષ્ટિ કર્યો આરંભ, રહી પ્રતિમા થાનક થિર થંભ; રાજા લોક ચિંતાતુર થયો, એ પ્રતિમાનો થાનક થયો.
સૂત્રધાર સિલાવટ સાર, તેડી આપ્યો ગરથ ભંડાર; આલસ અંગતણાં પરિહરો, વેગે ઈહાં જિનમંડપ કરો, સિલાવટ તિહાં રંગરસાલ, કીધા જિનપ્રાસાદ વિસાલ; ધ્વજદંડ તો૨ણ થિ૨થંભ, મંડપ માંડ્યા નાટારંભ.
પબાસણ કીધો છે જિહાં, તે પ્રતિમા નવિ બેસે તિહાં; અંતરીક ઊંચા એટલે, તલે અસવાર જાયે તેટલે. રાજા રાણી મનને કોડ, ખરચે દ્રવ્યતણી તિહાં કોડ; સપ્ત ફણા મણિ સોહે પાસ, એલગરાયની પૂરી આસ.
પૂજે પ્રભુને ઉખેવે અગર, તિન ઠામે વાસ્યો શ્રીનગર; રાજા રાજલોક કામિની, ઓગલ કરે સદા સ્વામિની. સેવા કરે સદા ધરશેંદ્ર, પઉમાવઇ આપે આનંદ; આવે સંઘ ચિહું દિશિતણા, માંડે ઓચ્છવ આનંદ ઘણા.
લાખેણી પ્રભુપૂજા કરો, મોટો મૂગટ મનોહર ભરો; આતિએ સવિ મંગલમાલ, ભુંગળ ભેરી ઝાકઝમાલ. આજ લગેં સહુકો ઇમ કહે, એક જ દોરો ઊંચા રહે; આગલ તો જાતો અસવાર, જ્યારે એલગદે રાય અવતાર.
જે જીમ જાણ્યો તે તિમ સહી, વાત પરંપર સદ્ગુરૂ કહી; બોલી આદિ જિસી મન રૂલી, નિરતું જાણે તે કેવળી.
૭૦
૩૮.
૩૯.
૪૦.
૪૧.
૪૨.
૪૩.
૪૪.
૪૫.
૪૬.
૪૭.
૪૮.
૪૯.
૫૦.
