________________
[ ૧૮ ]. ટીકા એટલી તે વિશદ, સપ્રમાણ અને કર્મતત્વના વિષયથી ભરપૂર છે કે એને જોયા બાદ પ્રાચીન (કે બીજા) કર્મગ્ર અને તેની ટીકા-ટિપ્પણી વિગેરે જોવાની જિજ્ઞાસા લગભગ શાંત થઈ જાય છે. ટીકાની ભાષા સરલ, સુબોધ અને હૃદયંગમ હોવાથી પઠન-પાઠન કરનાર સરલતાથી કર્મતત્વના વિષયને પ્રાપ્ત કરી શકે છે. જોકે આ ટીકામાં ઘણે ઠેકાણે શ્રી અનુગદ્વાર-નંદી અને પ્રાચીન કર્મગ્રન્થ વિગેરેની ટીકાના અક્ષરશઃ સંદર્ભોના સંદર્ભે નજરે પડે છે, પણ તેટલા માત્રથી અદ્દભુત અને અપૂર્વ સંગ્રહની કૃતિરૂપે આ ટીકાનું ગૌરવ કઈ પણ રીતે ન્યૂન થતું નથી. ઉલટું ટીકાકાર મહર્ષિના આગમજ્ઞાનની પ્રતિભાને સાક્ષાત્કાર થવાનું સાધન ખડું થાય છે.
જૈનધર્મ કર્મસિદ્ધાન્તને માનવાવાળો હોઈ વેતામ્બર અને દિગંબર એ બને શાખામાં થયેલા સ્થવિરેએ તેમ જ
વિદ્વાન આચાર્યવએ જે વિવિધ પ્રકારના જૈનાચાર્યોનું વિપુલ ગ્રન્થની રચના કરેલ છે એ બરાકર્મવિષયક બેર જે વિચાર કરવામાં આવે તે અગાધ સાહિત્ય પ્રતિભાશાલી જૈનાચાર્યોના કર્મવિષયક જ્ઞાન
તેમ જ સાહિત્ય માટે કઈ પણ જૈનને ગૌરવ થયા વિના ન રહે તેમાં પણ વધુ ખૂબી તે એ છે કે સંસ્કૃત વિદ્યાના પ્રેમીઓને સંસ્કૃતમાં, પ્રાકૃતન પ્રેમીઓને પ્રાકૃત ભાષામાં અને ગુર્જર તથા હિંદી ભાષાના રસિકોને તે ભાષામાં એ મહાન આચાર્યાદિ મહાપુરુષો તરફથી વારસામાં સેંપાએલું કર્મવિષયક સાહિત્ય ગાથાઓ રૂપે, ટીકારૂપે, ગ્રન્થરૂપે કિરવા હિંદી ગુર્જર કવિતા (ને ગદ્ય) રૂપે જોઈએ તેટલા
