________________
અને એકસ્થાનિક તરફના દેશઘાતી રસવાળા હોય છે. મોહનીયના રસોદયની અસર, જ્ઞાનાવરણીય કર્મના ઉપર થાય છે. અને તેને કારણે જ જ્ઞાનની વિશુદ્ધિ અવિશુદ્ધિ રહેલી છે. ૧૨ માં ગુણ સ્થાને વર્તતા જીવનેજ્ઞાનના પર્યાય ઓછાવત્તા હોય પણ દરેકની વિશુદ્ધિ એકજ સરખી સમાન હોય. ૧૦ મે ગુણ સ્થાને વર્તતા માપતુષમુનિના જ્ઞાન પર્યાય ઓછા છે. જ્યારે કે વર્તતા શ્રુતકેવળીના જ્ઞાનપર્યાય વધુ છે. પરંતુ અંતરંગ વિશુદ્ધિ માષતુષની વધી જાય છે. કારણ એક અન્તર્મુહુર્ત માં કેવળ જ્ઞાન પ્રાપ્ત કરવાના છે. ઓછું જાણે તેમાં વાંધો નહીં, પણ જે જાણે તેમાં ઉત્તમનિર્મળતા હોવી જોઈએ. વિશુદ્ધિ એટલે મોહનીયનો ક્ષય ઉપશમ કે ક્ષયોપશમ પણ એની સાથે જ્ઞાન પર્યાય વધવો જ જોઈએ એવું નથી. જ્ઞાન પર્યાય માં શુદ્ધિ જ જોઈએ. કોઈ વધુ જ્ઞાન પર્યાય દ્વારા પણ કેવળ જ્ઞાન પામે. જ્યારે કોઈ તપોબળ પરમચારિત્ર કે વિનયાદિ ઉત્તમ ગુણો વડે વિશુદ્ધિના જોરે પણ કેવળ જ્ઞાન પામે. કેવળ જ્ઞાનનું કારણ અંતરંગ વિશુદ્ધિ છે. જ્ઞાનપર્યાયનું પ્રમાણને ઓછાવત્તા પણું નથી. ભૂતકાળથી ચાલું રહેલો પુરુષાર્થ કામ કરી જાય. ૧૨ માં ગુણસ્થાનકમાં છેલ્લા સમયે કોઈ પણ કારણે (જ્ઞાન તપ- વિનયાદિ) કારણો વિશુદ્ધિ : પ્રાપ્ત કર્યા પછી બધાય સમાન થઈ જાય.
ઈમ્પોર્ટન - (શાસ્ત્રાભ્યાસ પછી પણ લોકેષણામાંથી બચવું અતિ કઠીન છે) લોકોની પ્રશંસાને (અનુમોદનને) જીરવવી ખૂબ જ અઘરી છે.
ગુણ પેદા થવો કઠણ છે. છતાંય, તેને જાળવી રાખવો અત્યંત કઠીન છે. જેટલી લોકેષણા ઓછી તેટલું ગુણનું પાચન વધારે અને તેથી જ પરિણામ વધુ. અનિવૃત્તિકરણના અધ્યવસાયસ્થાનની ત્રણેય કાળની જીવો ની વિશુદ્ધિ સમાન (એકસરખી) છે.જેટલા અનિવૃત્તિના સમય છે. તેટલાજ અધ્યવસાય સ્થાન છે.
४८
