________________
આનંદઘન પદ
-
૫૯
પ્રશંસા કરે, જેને જે બોલવું હોય તે બોલો, જે બકવુ હોય તે બકો હું મારા ધ્યેયને નક્કી કરી આગળ વધી રહ્યો છું તેનો મને આનંદ છે.
૫૩
જ્યારે માનવીમાં વિકૃતિ પેસે છે, અહંકાર સ્કૂલે ફાલે છે ત્યારે તે ધર્મના નામેજ લોકમાનસને ઉશ્કેરી કલુષિત વાતાવરણ પેદા કરે છે. લોકોના બોલવા ઉપર ધ્યાન આપવામાં આવે તો આત્મ સાધના થાય જ નહિ. માટે જેમને ખરેખર સાધના કરી આત્મહિત કરવુ હોય તેને નીર્ભીક બની આગળ વધવુ જોઈએ. સાધના વધતા શુદ્ધિ વધે છે, તેનાથી ખુમારી પ્રગટે છે, વર્તનમાં કોમળતા સાથે મક્કમતા આવતી જાય છે. અધ્યાત્મના માર્ગે આગળ વધેલા આત્માઓને બાહ્ય જગતની સ્તુતિ કે નિંદાની પરવા હોતી નથી.
સંસારી આત્માઓના માનસનો ખૂબ ખૂબ અભ્યાસ કર્યા પછી આનંદઘનજીના આ ઉદગારો છે કે મેરે કામ એક પ્રાણ જીવન સૂં, ઔર ભાવે સો બકો.
મેં આયી પ્રભુ સરન તુમારી લાગત નાંહિ ધક્કો ભૂજન ઉઠાય કહું ઔરન સૂં, કર હુંજ કર હી સકો...૨.
-
મેડતા નગરમાં પ્રથમ મીરાબાઈએ પોતાનું જીવન ભગવાનને ચરણે સોંપ્યું. ત્યારબાદ ૧૫૦ વર્ષ પછીથી આનંદઘનજી થયા. આમ મેડતામાં બે પ્રભુ ભકત · થયા. આનંદધનજીની સમતાદેવીએ પ્રભુધેલી મીરાંને અહીં યાદ કર્યા છે. મીરાંને પણ ઘણા કડવા અનુભવ થયા છે, છતાં એમણે પોતાના ભાવોને ધક્કો લાગવા દીધો નથી, બગડવા દીધા નથી, પોતાના મનને ખૂબજ પરિપકવ કર્યુ છે.
ભુજાને ઉઠાવીને હું લોકોને કહું છું કે તમે જે કરવાની શકિત ધરાવો છો તેને ખરેખર કરી લો. પોતે કોણ છે ? આ દ્દષ્ટ જગત શું છે ? તેનો અને પોતાનો સંબંધ કેટલો છે ? કેટલા વખત રહેવાનો છે ? આ સર્વ બાબતોનો વિવેક કરી તદનુસાર પોતાના જીવનની બાજી ગોઠવે તો તેને આંતર શત્રુઓનો ભય ન રહે. જીવન સફળ કરવા વ્યવહારથી મૂર્તિરૂપે રહેલ પરમાત્માના શરણે જવાનું છે અને નિશ્ચયથી પોતાના શુદ્ધ ચૈતન્યમય આત્માનું અવલંબન લેવાનું છે. બહારના ભગવાન તો આદર્શ પૂરો પાડે છે પણ ખરા ભગવાન તો ભીતરમાં
અજ્ઞાની સંયોગોનો સ્વીકાર ન કરતા સંયોગો ફેરવવાના ઉધામા કરે છે તેથી બંધાય છે.
