________________
આનંદઘન પદ - ૫૯
પદ-૫૯
(રાગ - કલ્યાણ)
गोकू. केउ केसी हूतको, मेरे काम एक प्राण जीवनसूं । और भावे सो बको ॥
મોદૂ. ૧. में आयी प्रभु सरन तुमारी, लागत नाहि धको । भुजन उठाय कहुं औरनसूं, करहुंज करही सको || मोकू. ||२|| अपराधी चित्त ठान जगतजन, कोरिकभांत चको ॥ आनन्दघन प्रभु निहचे मानो, इह जन रावरोथको ॥ मोकू. ॥३॥
મોકું કોઉ કૈસી હૂત કો, મેરે કામ એક પ્રાણ જીવન નું ઔર ભાવે સો બકો...૧.
મને કોઈ દૂતકો = ધૂતકારો, હડધૂત કરો, હેરાન-પરેશાન કરો માટે તેઓની સાથે શું લેવા દેવા છે? “મુડે મુંડે મતિ ભિન્ના”. વીરપ્રભુ જેવાને તેમજ તદ્ભવ મુકિતગામી સંત પુરુષોને પણ અજ્ઞાની જીવોએ કનડ્યા છે તો મને કોઈ હેરાન કરે તો તેમાં શું આશ્ચર્ય છે ? હકીકતમાં તો તેઓ મને નથી હેરાન કરતા પણ મારા કર્મો તેમને નિમિત્ત બનાવી મને કનડે છે. આવું સઘળું ચિંતવન કરવા દ્વારા આત્માર્થી જીવો પ્રતિકૂળતામાં પણ પ્રસન્ન રહે છે અને સામાચિક ભાવમાં સમતાને સાધે છે.
જીવનની પ્રત્યેક પળે સમતાયોગને સાથે તે સાધક છે. સાચી સમજથી ઉનત્વની શરૂઆત થાય છે અને સમતાભાવથી તે વિકસે છે જે અંતે કેવળજ્ઞાન થતાં પૂર્ણાહુતિને પામે છે. અધ્યાત્મને પામેલો સાધક વિચારે છે કે મારું કામ એક માત્ર સ્વપરના ભાવપ્રાણોની રક્ષા કરવાનું છે, તે ત્યારેજ બને કે હું સતત સમતા યોગમાં રહું. રાગ-દ્વેષ એ આત્માની ભાવ હિંસા છે, સમતા એ આત્માની ભાવ અહિંસા છે. સમતાથી ભાવ પ્રાણો રક્ષાય છે તે સમતા યોગને સાવવા જતાં - તે ભાવ પ્રાણોની રક્ષા કરવા જતાં લોકો મારી નિંદા ટીકા કરે છે
જ્ઞાનીને નિર્જરા હોય છે જ્યારે અજ્ઞાનીને બંધ હોય છે.
