________________
૧૩.
- આનંદઘન પદ - પર
ઘણી ઘણી કરી પણ એ દેહની જ શોભા બની રહી અને તે પણ એ દેહ એના અધિષ્ઠાતા આત્માથી વિખૂટા પડી જતાં વિલય પામી, દેહની સાજસજાવટમાં મારો આત્મા, જે સ્વયં; અનેકગુણોની સંપદાથી અલંકૃત છે તે આત્માના ગુણવૈભવને, આત્મવૈભવ, આત્મસંપદાને હું ભૂલી ગયો હતો કે જે મારો સાચો, શાસ્વત, સર્વોચ્ચ અપ્રતિહત, સ્વભાવ છે. મારો આત્મા જ અનંતગુણધામાં હોઈ, એની એ સર્વ ગુણસંપદાની શોભા-સજાવટ જ કોઈ અનૂઠી - અનેરી અનોખી - અનુપમ - અબૂત અલૌકિક છે. એ સર્વગુણો યુગપ એટલે કે સમકાળે સક્રિય - કાર્યશીલ છે અને તે ગુણો પાછા એના પૂર્ણ સ્વરૂપે કાર્યાન્વિતા alujen oj siar yer yerd. It functions to its fullest capacity with its full strength. એ એની પૂર્ણ શકિતથી - પૂર્ણ ક્ષમતાથી પૂર્ણપણે કાર્યાન્વિત છે અને તે કાર્ય પણ પાછું સતત, સહજ અને સરળપણે એટલે કે કોઈપણ ભેદભાવ વિના, અનાયાસ-અપ્રયાસ નિરંતર થતું કાર્ય છે. આવા ગુણ સ્વરૂપ, જે મારો આનંદઘનસ્વરૂપી આત્મા છે, તે જ મારે મન મારો સાજ - મારી સજાવટ - મારી શોભા છે. હું ચિઘન - આનંદઘન સ્વરૂપી આત્મા એ વ્યક્તિ છું, ગુણ મારું વ્યકિતત્વ (સાજ - સંપદા) છે અને ગુણકાર્ય તે મારી પર્યાય, એ મારી વ્યક્તિ દ્રવ્યના વ્યક્તિત્વ (ગણ)ની અભિવ્યક્તિ છે. જેવું હું દ્રવ્ય છું, જેવાં મારા ગુણ છે, તેવી જ મારી દ્રવ્યગુણથી અભેદ અભિવ્યક્તિ છે, જે પરમાં અક્રિય અને સ્વમાં સક્રિય છે. પર એ મારામાં જણાય છે, પ્રતિબિંબિત થાય છે પણ હું એને જાણવા જોવા સ્વયં જતો નથી તે મારી અક્રિયતા છે અને તે મારી જ્ઞાનસત્તા છે. જ્યારે સ્વમાં હું મારા સ્વરૂપનો - આનંદનો ભોકતા છું તે મારી સક્રિયતા છે, જે સ્વમાં છે. આમ પર પ્રતિ અપ્રયાસ - સહજ પ્રકાશકતા છે તો સ્વપ્રતિ સ્વનું સહજ, સતત વેદન છે. આમ મારા સાજ એ મારા ગુણ અને ગુણકાર્ય છે, જે મારો ચિઠ્ઠનાસ્વરૂપી, આનંદઘન સ્વરૂપી આત્મા જ છે, તેથી મારે મન મારું આનંદઘન સ્વરૂપ એ જ મારી સાજ-શોભા છે. - આજ દિવસ સુધી, હું મારી લાજ-મર્યાદા-લક્ષ્મણ રેખાને ઉલ્લંઘી. (ઓળંગી) નઈ કેન્દ્રમાંથી બહાર ફેંકાઈ ગયેલો પરિઘ ઉપર જ બહાર અને
આત્મામાં નિર્મળ પર્યાયની અનુભૂતિ તે સ્વરૂપશાસન છે.