________________
16
પરિશિષ્ટ - ૬
પદ છે.
કોઈક કોઠાસૂઝવાળા વિરલા જ આવા કોયડા ઉકેલી શકે એમ છે. છતાંયા ખાત્રી તો નહિ જ થાય કે રચયિતા જે કહેવા માંગે છે તે આમ જ હશે કે જેમ વિચારાયું છે.
પ્રશ્ન એ પણ ઉદ્ભવે છે કે સીધેસીધું આધ્યાત્મ (તત્ત્વજ્ઞાન) પીરસવાને બદલે શા માટે આવી આડીતડી આંટીઘૂંટી ભરી રહસ્યમય વાતો કરીને ગૂંચવે છે અને મગજ પકવે છે ? ભાઈ ! મગજ પકવવાનું - પરિપકવ જ બનાવવાનું છે. ફળ પાકે તો મોંમાં પાણી છૂટે અને રસ ઝરે. વળી ફળ પાકે તો જ શાખા એને પકડમાંથી છૂટું કરી મુકત કરે. મગજને પકવવા, બુદ્ધિને સૂક્ષ્મ, તેજસ્વી, ધારદાર બનાવવા માટે જ ચોથા ગણિતાનુયોગનું આયોજન થયું છે. સંસારી જીવ રાગી મટી વીતરાગી થઈને અજ્ઞાની મટી જ્ઞાની થઈ કેવળજ્ઞાની બને તો સંસાર એ સંસારીને સંસારની પકડમાંથી મુક્ત કરે.
સીધે સીધું સહેલાઈથી મળી ગયેલું હોય તેની કિંમત આપણને કેટલી? કહે છે..... “સહજ મિલા સો દૂધ બરાબર !” રત્નના મૂલ્યથી બીનવાકેફ અબુધ ભરવાડ એને કાચનો કટકો માની વેડફી નાખતો હોય છે એવી આપણી સ્થિતિ છે.
વળી જેટલી જેટલી ઊંધી ઊંધી વાતો કરાય તેટલો સામો ગૂંચવાય અને ચોકે - ચમકે, કે આવી ઊલટી વાતો તે કેમ કરીને હોય?
કૃતિકારને આજ જોઈતું હોય છે કે આપણે એની કૃતિને જોતાં, વાંચતા, સાંભળતાં ગૂંચવાઈએ, મુંઝાઈએ, ચોંકીએ, આશ્ચર્યચકિત થઈ જઈએ કે જેથી આપણી તર્કની તલવારો અને બુદ્ધિની બંદૂકોના હથિયારો હેઠા મૂકી શરણાગતિ સ્વીકારીએ ! આપણો બુદ્ધિનો ફાંકો ઉતરી જાય અને અહંકાર ઓગળી જતાં આપણા અજ્ઞાનનો સ્વીકાર કરતાં થઈ, જ્ઞાની ગુણીજન એવાં ગુરુજનોનો આદર-બહુમાન કરતાં થઈએ. પૂર્ણજ્ઞાન - બ્રહ્મજ્ઞાન - કેવળજ્ઞાન શું છે ? એને સમજતાં થઈ એનું લક્ષ રાખતાં થઈએ.
