________________
આનંદઘન પદ - ૧૦૫
૩૪૩
જો પુણ્યયોગ ઉદયે ઘટી મોહ જાગે, વૈરાગ્યને અનુભવી ગુરુ હાથ લાગે;
સેવા કરી સુગરની રુચિ મોક્ષની જે,
સ્થાપે ઉરે અચળ તેજ ખરા મુનિત. સમ્યકત્વ પામી મમતા તજી વિચરે જે, ભાંતિ રહિત મન શાંતિ અનુભવે તે
સન્માર્ગ હસ્તગત જો નહિ મોક્ષ દૂર, આ પ્રારબ્ધ પૂર્ણ કરી લે જીવ શિવપુર. જો ચિત્તશુદ્ધિ નથી સાધી યથાર્થભાવે, તો મોક્ષ વાત વચને ફળ અન્ય આવે; સ્વછંદ વર્તન મનોરથનું ન રોકે,
ને ધ્યાન વર્ણન કરે નહિ લાજ લોકે. પ. ભાંતિ ટળી મન બને સ્થિર જેથી તત્વે, તે ધ્યાન તત્વ પણ તેજ ગણો મહત્વે; ગુણો પલાયન કરે મન જ ન શુદ્ધ,
આવી ઘણા ગુણ વસે મન જો વિશુદ્ધ. ૬. ઉપયોગમાંથી પરનું માહાભ્ય જેમ જેમ નીકળે છે તેમ તેમ વૈરાગ્ય વૃદ્ધિ પામે છે. ઉપયોગમાંથી પરનુ એકત્વ તૂટી જતાં જીવ સમ્યમ્ દર્શન પામે છે. ઉપયોગમાંથી પરની આસક્તિ અને આકર્ષણ નીકળી જતા જીવ ચારિત્ર પામે છે અને અસ્થિરતા નીકળતા અપ્રમત્તદશાને વરે છે.
ભાવ નામ ધર્યો બેટા કો, મહિમા વરસ્યો ન જાઈ; આનંદઘન પ્રભુ ભાવ પ્રગટ કરો, ઘટ ઘટ રહ્યો સમાઈ.
આ વૈરાગ્ય બેટાનું ભાવ - ભાવકુમાર નામ પાડવામાં આવ્યું. ભાવ એટલે અંતરની નિર્મળતા - આદર્શની વિચારણા. દ્રવ્ય-ક્ષેત્ર-કાળ અને ભાવ, ધર્મ-અર્થ-કામ-મોક્ષ, દાન-શીલ-તપ-ભાવ, નામ-સ્થાપના-દ્રવ્ય-ભાવ આ
ખૂબી વિકસે અને ખામી દૂર થાય એવો આગ્રહ રાખવો.
