________________
આનંદઘન પદ - ૬૨
૬૫
५६ - १२
(२।। - भार)
पीया बीन सुधबुध खूदी हो, विरहभुयंग निशासमे ॥ मेरी सेजडी खूदी हो ॥
पीया. ॥१॥ भोयण पान कथा मिटी, किसकुं कहुं सूधी हो ॥ आजकाल घरआनकी, जीव आस विलुद्धि हो ॥
पीया. ॥२॥ वेदन विरह अथाह है, पाणी नव नेजाहो ॥ कौन हबीब तबीब है, टारे कर करेजाहो. ॥
पीया. ||३|| गाल हथेली लगायके, सुरसिन्धु समेलीहो ॥ असुअन नीर वहायकें, सिंचु कर वेलीहो. ॥
पीया. ॥४॥ श्रावण भादुं घनघटा, विच वीज झबूकाहो ॥ सरिता सरवर सब भरे, मेरा घटसर सब सूका हो. ॥ पीया. ॥५॥ अनुभव बात बनायकें, कहे जैसी भावेहो ॥ समता टुक धीरज धरे, आनन्दघन आवे हो. ॥
पीया. ॥६॥ પીયા બીન સુધ બુધ ખુંદી હો - વિરહ ભુયંગ નિવાસમેં
भेरी सेडी Yी हो.... જેમ ચિતારા પાસે ચિત્રને જીવંત બનાવવાની અદ્ભુત કલાશકિત હોય છે, જેને કારણે તે ચિત્રમાં જાણે સાક્ષાત્ બોલતો જીવંત માણસ ન હોય તેવું ચિત્ર ઉપસાવી શકે છે તેમ આત્મામાં પણ આધ્યાત્મિક આત્મકળાને જીવંત બનાવવાની શકિત છે પણ તેનો ઉપયોગ કોઈ વિરલાજ કરે છે, કારણ માનવીની શક્તિ અન્યત્ર વેડફાઈ રહી છે.
પ્રભુના પ્યારા ભકતને પ્રભુ પર જેટલી પ્રીતિ અને શ્રદ્ધા હોય છે તેટલી જગતના કોઈ પણ પદાર્થ પર હોતી નથી. પ્રભુના વિરહમાં તેના ભકતની શું
પરપદાર્થનો ઉપયોગ કરાય પણ તેને પોતાનો નહ મનાય.
