Page Text
________________
પ્રથમ પ્રકાશ,
નસ્થ હતા ત્યાં આવ્યેા. અમર્ષથી ભરપૂર સ્વભાવવાળા દેવે પ્રથમ ધૂળની વૃષ્ટિ કરી; એટલે સુધી ધૂળ ઉછાળી કે તે ધૂળથી મહાવીર દેવના કાન અને નાકના વિવા પણ પુરાઈ ગયા. શ્વાસેાશ્વાસ ચાલવો બંધ પડી ગયા તે પણ યાગિક શક્તિવાળા શ્રમણને તે કાંઈ દુઃખદ ન થયું, ત્યારે ધૂળ દૂર કરી વાના સરખા તીક્ષ્ણ મુખવાળી કીડીઓ તેણે દેવશક્તિથી બનાવી, મહાવીર દેવના ઉપર મૂકી. કીડીએ એટલા જોરમાં ડંસ આપવા લાગી કે થાડા વખતમાં તેમનું શરીર ચાલણીના જેવું છિદ્રમય થઈ ગયું, છતાં તે મહાત્માનું મન બીલકુલ કલુષિત ન થયું. આ વખતે પણ નિર્ભાગ્ય મનુષ્યના મનારથાની માફક તે નિષ્ફલ નિવડયા એટલે મોટા મોટા ડાંસ બનાવી તેમના ઉપર મૂકયા. આ ડાંસા એટલા જોરથી ચટકા મારવા લાગ્યા કે જેમ પર્વતમાંથી અનેક નિઝ રણાએ ચાલે છે, તેમ પ્રભુના શરીર રૂપ પર્વતથી રૂધિર રૂપ ઝરણાએ ચાલવા લાગ્યાં, તથાપિ તે મહાશયનું મન ચલિત ન થયું. પણ ઉલટુ' અધિક સત્ત્વથી ઉત્તેજીત થવા લાગ્યું. આવી રીતે સિંહ, સ, હાથી વિગેરે અનેક રૂપો કરી ધ્યાનસ્થ દશાથી ચલિત કરવા તેણે પ્રયત્ન કર્યાં. પણ તે નિરૂપયોગી થતું જોઇ દેવ વિચાર કરવા લાગ્યા કે આ પ્રતિકૂલ ઉપસર્ગેûથી કદી ચલાયમાન થવાને નથી. પણ જો આને અનુકૂળ સુખ બતાવું તે ઓ નક્કી ચલિત થશે. આ ઈરાદાથી એક વિમાન તૈયાર કરી, દેવ દેવીએ બનાવી વિમાનમાં બેસી, મહાવીર દેવ પાસે આવી કહેવા લાગ્યો. કે હુંશ્રમણ ! આ તમારી ધૈયતા અને તપશ્ચર્યા જોઇ હું... પ્રસન્ન થાઉ છું. ચાલા, આ વિમાનમાં બેસે. તમને તમારા ઇચ્છિત પ્રમાણે દેવલાકમાં લઈ જાઉં. તપશ્ચર્યા કરીને
''
'
સાધવા માગેા છે, તે હું તમને આપુ છુ” “ ખરેખર માહ નિદ્રાથી નિદ્રિત થએલા અને ક્ષણિક તથા માયિક સુખમાં સુખ માનનારા જીવોને આ પુલિક સુખે સુખરૂપ ભાસે છે, છતાં જ્ઞાનીએ આ સુખને સુખરૂપે માનતા નથી, એટલુંજ નહિ પણ આગામી કાળે દુઃખ આપનાર હોવાથી તેને વત માનમાં પણ દુઃખ રૂપે માને છે. એ મહાશય જેને માટે તપશ્ચર્યા કરે છે, જેને માટે આ સંસારનો ત્યાગ કરી આત્મરમણ કરે છે, જગલમાં
| SR No. | 006022 |
| Book Title | Yogshastra |
| Original Sutra Author | Hemchandracharya |
| Author | Kesharsuri |
| Publisher | Balchand Sakarchand Shah |
| Publication Year | 1959 |
| Total Pages | 416 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 9 MB |