________________
૧૩૦
દ્વિતીય પ્રકાશ સુદર્શન પાસે આવી અને “તમારે મિત્ર ઘણે બીમાર છે માટે તમને બોલવે છે એમ કહી ઉભી રહી.” સરલ હદયના સુદર્શને તે વાત ખરી માની અને મિત્રને મળવાને કઈ પણ માણસને સાથે લીધા સિવાય કપિલા સાથે ચાલી નીકળ્યા. ઘરમાં જઈ કાપલાને કહ્યું મારો મિત્ર કયાં છે? તેણે કહ્યું અંદર અગાશીમાં છે, આગળ જાઓ. સુદર્શન આગળ ચાલે એટલે કપિલાએ દ્વાર બંધ કર્યા સુદર્શન શંકાયે. કપિલ કયાં છે? ફરી પૂછયું. કપિલાએ જવાબ આપે, કપિલને બદલે આજે કપિલાનેજ મળે. મારા પતિના મુખથી તમારા ગુણ સાંભળ્યા ત્યારથી મારી મનવૃત્તિ તમારા તરફ લલચાઈ હતી. હવે આજે મારી પ્રાર્થના સફળ કરે અને મને શાંતિ આપે. સુદર્શન એકાએક સ્ત્રીના કહેવાથી મનુષ્ય સાથે લીધા સિવાય પિતાનું પરના ઘરમાં આવવું થયું તેને પશ્ચાત્તાપ કરવા લાગ્યા. પણ આ પશ્ચાત્તાપ નકામે હતે. પાણી પીને ઘર પૂછવા જેવું થયું, કપિલા તેને મૂકે તેમ નહતી મેહાંધ મનુષ્યને કર્તવ્યાકર્તવ્યને વિવેક હોતું નથી. કપિલા સુદર્શનને વળગી પડી. તાત્કાલિક બુદ્ધિવાળા સુદર્શને ખુલ્લા હૃદયથી દીલગીર થઈ જવાબ આવે, કપિલા! તમારું કહેવું હું માન્ય રાખી શકતું નથી કારણ કે વિધાતાએ મારા સુંદર રૂપ સાથે નપુંસકપણને દેશ સાથેજ દાખલ કર્યો છે, અર્થાત્ હું નપુંસક છું. દઢ હૃદયવાળા મનું
ના હૃદયમાં ઈચ્છા સિવાય વિકૃતિ થતી નથી. કપિલા વિલખી થઈ ગઈ અને તત્કાળ સુદર્શનને જવા માટે દ્વાર ખેલી આપ્યું. સુદર્શન ઘેર આવ્યો અને હવેથી સાથે સહાયક લીધા સિવાય કોઈને ઘેર વગર પ્રસંગે ન જવું તે નિર્ણય કર્યો.
ઈદ્ર મહેચ્છવને દિવસ હતે. સારાં સારાં વસ્ત્રાભૂષણે પહેરી સર્વ લોકે બહાર જતાં હતાં, અભય રાણી પણ કપિલા પુરોહિતેની સાથે રથમાં બેસી ફરવા નીકળી. તેવામાં આજુબાજુ દેવકુમાર જેવા છ પુથી ઘેરાએલી એક સ્ત્રીને કપિલાએ જોઈ અભયાને પૂછે છે, બાઈ સાહેબ ! આ ભાગ્યવાન સ્ત્રી કોણ છે? અભયાએ જવાબ આપે, આપણા નગરના પ્રખ્યાત ધર્મિષ્ઠ શેઠ સુદશનની આ સ્ત્રી છે અને છ પુત્રો તેના છે. કપિલા હસીને બોલી