________________
જીવહિંસાથી પણ પેરીને રેષ અધિક છે. ૧૨૧ ચન સંભળાઈ જાય માટે કાનમાં આંગળી નાંખી ઉતાવળ ઉતાવળે આગળ ચાલ્યું. તેટલામાં તેના પગમાં જોરથી કાંટે પસી ગયે, તે હાથવતી કાઢવાની તેને ફરજ પડી તેટલામાં તેના કાનમાં વીરપ્રભુની દેશનાના શબ્દ આવ્યા, કે દેવે જમીનથી ચાર આંગળ અધર રહે છે, તેમના ગળામાં પુષ્પની માળા કરમાતી નથી, તેમની આંખ મીંચાતી નથી; અને નિરોગી શરીરવાળા હોય છે. આટલા શબ્દ કાનમાં આવતાં તેને બહુ દુખ થઈ આવ્યું. કાંટે કાઢી ત્યાંથી તત્કાળ આગળ ચાલ્યા ગયે, અને તે શબ્દ ભૂલી જવા માટે પ્રયત્ન કરવા લાગે. રેહણીઆએ અનુક્રમે ચોરી કરતાં તેના પિતા કરતાં પણ અધિક ત્રાસ શહેરમાં વર્તાવ્યું. લેકે પિકારથી ચાર પકડવાનું કામ અભયકુમારે માથે લીધું. ઘણા પ્રપંચથી ચેરીના માલ મુદ્દા સિવાય અભયકુમારે તેને પકડી રાજા આગળ ઉો કર્યો. ચોરીને મુદ્દો સાબીત ન થવાથી રાજાને તેને છોડી મૂકવાની ફરજ પડી. છેડી મૂકતાં અભયકુમાર તેને પિતાને મંદિરે લઈ ગયો. સ્નાનપાન કરાવી ભેજનમાં ચંદ્રહાસમદિરા દહીને ઠેકાણે તેને ખવરાવી બેશુદ્ધ કરી દીધે, અને તત્કાળ દેવભુવન જેવું મંદિર શણગારી એક શય્યામાં સુવાડી દીધે. આજુબાજુ દિવ્યરૂપા નવયૌવિના વેશ્યાઓને દેવીઓનું રૂપ ધારણ કરાવી ઉભી રાખી. દિવ્યરૂપવાળા માણસને દેવ છડીદાર બનાવી સાક્ષાત દેવભુવનના આકા૨માં તેને ગોઠવી તે સર્વને કેટલીક સાંકેતિક સમજુતી આપી, ખરું રહસ્ય જાણવા માટે છુપી રીતે અભયકુમાર ત્યાં રહો. થડાજ વખતમાં તેને નિશે કાંઈક એ છે થયે. ઉચાડી જેવા લાગે તે દેવભુવનમાં પિતાને રહેલે જોયો. તેટલામાં કૃત્રિમ દેવગનાઓ જય જય નંદા, જય જય ભદ્દા, શા શા પુણ્ય કર્યો કે દેવ ભૂમિમાં જન્મ પામ્યા. આવા તે દેવાંગનાના શબ્દો સાંભળી ચેર ચકિત થઈ ગયે. હું ચોર કયાં અને દેવભવન કયાં ? આતે સ્વપ્ન કે ઇંદ્રજાળ ! તેટલામાં તે છડીદાર દેવ બોલે કે બોલો ભાઈ, તમે અમારા સ્વામીપણે નવીન ટેવ ઉત્પન્ન થયા છે, તે પૂર્વ ભવે શું શું પુન્ય કર્યા અને શા શા પાપ કર્યો તે સર્વ કહી આપે. ચાર વિચારમાં પડે કે આ શું કહે છે? શું સાચું જ