________________
(૫૦)
રૂમહારાજે બાળકે કરીને યુક્ત એવી તે ઝેલી ધનગિરિજીના હાથમાંથી લઇ લીધી. પછી તે ઝેળીમાં સૂર્યસરખા તેજસ્વી, અને અત્યંત ભારવાળા તે બાળકને જોઈને ગુરૂમહારાજે કહ્યું કે, ખરેખર આ બાળક તેવજી જેવો જણાય છે. મહાન પુણ્યવડે ભતો એ આ બાળક દીક્ષા લીધાબાદ જૈનશાસનનો ઉઘાત કરનારે થશે. માટે આ બાળકનું પ્રયત્નપૂર્વક રક્ષણ કરવું. પછી ગુરૂમહારાજે તે બાળકનું વજ એવું નામ રાખીને તેને પાલી પિષીને મોટો કરવા માટે સાધ્વીએને સે , અને સદવીઓએ પણ તેને પોષવામાટે ઉત્તમ શ્રાવિકાઓને આપો. હવે તે શ્રાવિકાઓ પણ તે બાળકને પોતાના પુત્રથી પણ અધિક ચાહાતીથકી એકબીજીની સ્પર્ધાપૂર્વક પોષવા લાગી. પછી બાળક એવા પણ તે વજકુમાર બાલચેષ્ટાઓને તજીને ગંભીરપણું ધારણ કરતોધકો પ્રાઇવયવાળા મનુષ્યની પેઠે પોતાના મનહર હાસ્યઆદિથી તે શ્રાવિકાઓને અત્યંત આનંદ ઉપજાવવા લાગ્યો. હવે એવી રીતે અનુક્રમે ઉલ્લાસાયમાન મનહર સ્વરૂપવાળા તથા ગુણવાન એવા તે વજકુમારને જોઈને ખુશી થયેલી સુનંદા તે શ્રાવિકાઓને ઘેર જઈ કહેવા લાગી કે, આ મારો પુત્ર છે, માટે તે મને આપો? ત્યારે તે શ્રાવિકાઓએ સુનંદાને કહ્યું કે, કલ્યાણિ! આ પુત્ર તારો છે, એમ અમો જાણતા નથી, અમને તો ગુરૂમહારાજે પોષણ કરવા માટે તે સોંપેલ છે, માટે અમો તને તે આપીશું નહી. તે સાંભળી વિલખી થયેલી તે સુનંદા તે પોતાના પુત્રને દૂરથીજ જોતીથકી નિસાસા મૂકવા લાગી. પછી તેણીના અત્યંત આગ્રહથી તે શ્રાવિકાઓએ આજ્ઞા દેવાથી તે સુનંદા તે વજકુમારને ત્યાંજ બેસીને રમાડતી થકી ખુશીથી ધવરાવવા લાગી. હવે અચલપુરની પાસે કન્યા અને પૂર્ણા નામની બે નદીઓની વચ્ચે રહેલા દ્વીપમાં ઘણું તાપસે ઝુંપડી બાંધીને રહેતા હતા. તેઓમાનો
એક તાપસ પાઇલેપ કરવાની વિધિને જાણતો હોવાથી ઔષધીઆવડે પિતાને પગે લેપ કરીને ઉંડા પાણીમાં પણ જમીન પર જેમ ચાલતો હેય, તેમ ચાલતું હતું. તેને તે ચમત્કાર જોઈને આશ્ચર્ય પામેલા શ્રાવકેની મશ્કરી કરતે તે તાપસ કહેવા લાગ્યું કે, તમારે જિનશાસનમાં આવા કેઇ પણ પ્રભાવકે દેખાતા નથી. એવામાં હવે એક દિવસે તે વજકુમારના મામા શ્રીમાન આર્યસમિતાચાર્ય વિહાર કરતા થકા તે અચલપુરમાં પધાર્યા, તેઓ મહાતપસ્વી તથા ગ