________________
( ૯ )
અનુકર્મ છમાસ વ્યતીત થયા. એવામાં એક વખતે શ્રી આર્યસિંહગિરિજી મહારાજ આર્યસમિત તથા ધનગિરિઆદિક શિના પરિવારસહિત વિહાર કરતા ત્યાં તુંબવનગામમાં પધાર્યા. ત્યારે ધનગિરિજી તથા આર્ય સમિતજીએ વિનયથી ગુરૂમહારાજને વિનતિ કરી કે જે આપ સાહેબની આજ્ઞા હેય તે અમો આ ગામમાં વસતા એવા અમારા સંસારપક્ષના સગાંઓને અમો વંદના કરાવીયે. તેજ વખતે થયેલાં શુભ શકુનને અનુસાર ગુરૂમહારાજે કહ્યું કે, આજે અહિં તમને મહેટો લાભ થશે. માટે તમોને ત્યાં સચિત્ત અથવા અચિત્ત આદિક જે કંઇ વસ્તુને લાભ થાય, તે તમારે ગ્રહણ કરવું. હવે ઇર્યાસમિતિના પાલન પૂર્વક વિચરતા એવા તે બન્ને સાધુઓ જ્યારે સુનંદાના ઘર પાસે આવ્યા, ત્યારે ત્યાં પાડાશાની સ્ત્રીઓએ મળીને સુનંદાને કહ્યું કે, હે સુનંદા! આ પુત્રના પિતા આ ધનગિરિજી આવ્યા છે. માટે હમેશાં તને રંજાડતા એવા આ પુત્રને તું તેને આપીદી તે સાંભળી કંટાળી ગયેલી એવી તે સુનંદાએ તે છમાસની ઉમરના બાળકને પોતાના હાથમાં લે ધનગિરિજને કહ્યું કે, આ તમારા પુત્રને મેં આટલા વખત સુધી તે કેટલીક મહેનતે કષ્ટ સહન કરીને રાખ્યો છે. હવે તો હું તેના હમેશના રડવાથી કંટાળી ગયેલી છું. માટે હવે તમે આ તમારા પુત્રને લઇ જાએ? એવીરીતનાં સુનંદાનાં વચનો સાંભળીને ધનગિરિજીએ જરા હસિને તેણુને કહ્યું કે, હું કલ્યાણિ! હમણું તે તું કંટાળી જવાથી આ પુત્રને આપીદે છે, પરંતુ પાછળથી તારા હૃદયમાં સંતાપ થશે. માટે તું આવું સાહસ ન કરી વળી કદાચ જે તું પુત્રને આપી દેવાને જ ઉત્સુક છે. તો સાક્ષિઓ રાખીને જ તું આ બાળકને અમોને આપી અને અમોને આપી દેવા પછી તને કઈ પણ દિવસે તે પાછો મળશે નહી. એમ કહેવા છતાં પણ અત્યંત કંટાળેલી એવી તે સુનંદાએ સાક્ષિઓ રાખીને તે પોતાને પુત્ર ધનગિરિજીને આપી દીધો. ત્યારે ધનગિરિજીએ પણ તે બાળકને પોતાની ઝોળીમાં ગ્રહણ કર્યો. એટલે તેજ વખતે જાણે સંકેત કર્યો હેય નહી? તેમ તે બાલક પણ રડતો રહી ગયે. પછી તે બને મુનિઓ તે બાળકને લઇને ગુરૂમહારાજ પાસે આવ્યા. હવે અત્યંત પુષ્ટ એવા તે બાળકના ભારથી નમી ગયેલા હાથવાળા તે ધનગિરિજી મુનિને જોઈને ગુરૂમહારાજે કહ્યું કે, હે ધનગિરિજી! તમો આજે આ ભિક્ષાના ભારથી થાકી ગયેલા લાગે છે, માટે મને આ ઝેળી આપી એમ કહીને ગુ
શ્રી જે. ભા. પ્રેસ–જામનગર,