________________
( ૨૧ ) માન્યું નહી. એવામાં વનમાં ભટકતી એવી તેણીને મહાસ્વરૂપવાળી સ્ત્રી અને રાજાના નોકરેએ ઉપાડીને રાજાને ભેટ કરી. ત્યારે હસ્તિનાપુરના તે રાજાએ પણ તેણુને પિતાની પટ્ટરાણુ કરીને રાખી. ત્યારબાદ કેઇક મદારીએ વનમાંથી તે વાંદરાને પકડીને તેને નાચ કરતાં શિખા. એક સમયે તે મદારી તે વાંદરા સહિત હસ્તિનાપુરમાં આવી રાજસભામાં તેને ખેલ કરાવવા લાગ્યા. પરંતુ એવામાં ત્યાં બેઠેલી રાજની તે રાણીને જોઈ નાચવું બંધ કરી તે વાનર આયત રડવા લાગ્યો. ત્યારે રાણીએ પણ તેને ઓળખીને કહ્યું કે, હે વાનર! હવે તું શા માટે ખેદ પામે છે.? જે સમય તે મુજબ વર્તવું જોઈએ એ રાતે રાણીએ પ્રતિબોધવાથી તે વાનરે પણ આનંદથી નૃત્ય કરી રાજા આદિક સર્વને આનંદ ઉપજાવ્યો. પછી તે મદારીને વાંછિત ધન આપી રાજાએ વિદાય કર્યો, અને ત્યારબાદ તેણે રાણીને તે વાનરસંબંધી વૃત્તાંત પૂછે, અને રાછીએ પણ તે બનેલ વૃત્તાંત કહી સંભળાવ્યો. માટે હે સ્વામી! તમો પણ આ મળેલું સાંસારિક સુખ તજીને તે વાનરની પેઠે મોક્ષસુખને ઈચ્છતા થકા પશ્ચાત્તાપ પામશે. ( ૩ )
તે સાંભળી જબકુમારે કહ્યું કે, હે પ્રિયે! મનુષ્ય જન્મ પામીને જે મોક્ષસુખમાટે પ્રયત્ન કરતું નથી, તે પુયસારની પેઠે શેક પામે છે. તે પુણ્યસારનું વૃત્તાંત નીચે મુજબ છે –
ભેગપુર નામના નગરમાં પુણ્યસાર નામે એક કુલપુત્ર રહેતા હતો. બાલપણામાં જ તેના માતપિતા મરી જવાથી તેના મામાએ ફક્ત લોકલજાથી તેને ઉછેરી મહટે કર્યો હતો, અને એક કુલીન કન્યા સાથે તેનું લગ્ન પણ કરાવી આપ્યું હતું. તે પુણ્યસાર પોતાની ચીસહિત ત્યાં પોતાના મામાની નોકરી કરી પોતાનું ગુજરાન ચલાવતો. હતો. એક વખતે તેણે સાંભળ્યું કે, સમુદ્રમાં ઘણા મણિઓ હેય છે, તેથી તેણે મણિઓ મેળવવામાટે ખાવું પીવું તજી એક કુંડ લઈ તેથી સમુદ્રને ઉલેચવા માંડયો. ત્યારે લેકે તેની હાંસી કરવા લાગ્યા કે, અરે મુખ! મહાસાગર તે કેઈથી ઉલેચાય ખરે! ત્યારે તે મૂખે તેને કહેવા લાગ્યો કે, અરે! તમે દુષ્ટો મને આ મહાસાગરમાંથી મળનારી સંપત્તિને સહન કરી શકતા નથી! એ રીતે છ માસ પર્યત તેણે મહાસાગરને ઉલેખ્યો ત્યારે તેના અધિ