________________
( ૨૬૫ )
તે ઉપાધ્યાયજીના ચરણામાં મૂકીને નમસ્કાર કર્યાં. ત્યારે ઉપાધ્યાયજીએ કહ્યું કે, હું રાજન્! અમે નિસ્પૃડી મુનિએ દ્રવ્યને સ્પર્શ પણ કરીયે નહી. આ દ્રવ્યને તે કાળા નાગસરખું ભયંકર જાણીને અમેએ તેના ત્યાગ કરી આ સાધુપણું અંગીકાર કર્યુ” છે. એવીરીતે તેમનુ નિસ્પૃહીપણું જાણીને નવાબસાહેબ તે પોતાના મનમાં ઘણું જ આશ્ચર્ય પામ્યા. એવામાં પાટલાપર પડેલી કપડાની તે સાડીને ક પતી જોઇને ભય પામેલા નવામસાહેબે ગુરૂમહારાજને તેનુ કારણ પૂછ્યું. ત્યારે ગુરૂમહારાજે કહ્યું કે, બેગમસાહેબના શરીરમાં છમાસ થયાં જે શીતજ્વર રહેલા હતા, તે આ સાડીની અંદર દાખલ થયેલા છે, અને તેથી આ સાડી કંપી રહેલી છે. વળી આ સાડી આવીજ રીતે છમાસસુધી કપ્યા કરશે. હવે આ સાડી કાદર્ય પણ પેાતાના શરીરપર ધારણ કરવી નહી. જમીનની અંદર પાંચહાથ ઉંડા ખાડા ખાદીને તેમાં આ સાડીને દાટી દેવી, તથા તેપર ધુલિઆદિક નાખીને તે ખાડા પૂરીને સરખી જમીન કરી લેવી, તથા તેપર કાંટાદિક પાથરી દેવા. એવીરીતે ત્યાં નાખેલા તે કાંટાઆદિક પણ વાયુતિના છમાસસુધી કપ્યા કરશે. એમ કહીને બેગમ તથા નવાબસાહેબથી નમસ્કાર કરાયેલા તે શ્રીરત્નસાગરજી ઉપાધ્યાય પણ માલસાધુસહિત ઉપાશ્રયે આવ્યા, તથા ત્યાં ગુરૂમહારાજને વદન કરીને, તે સઘળા વૃતાંત નિવેદન કરી આહારપાણી કર્યાં. પછી ભય પામેલા તે નવાબે તા તુરતજ તે સાડીને પેાતાના નાકરો મારફતે વનની અંદર ગુરૂમહારાજે કહેલી વિધિમુજબ જમીનમાં દટાવી દીધી. પછી પાતાની તે બેગમને તાહિત થયેલી, તથા આનદ કરતી જોઇને અત્યંત ખુશી થયેલા નવાબસાહેબ ભાજન કર્યાંબાદ એહુજાર અસરફીએ સાથે લેઈને પિરવારસહિત ગુરુમહારાજ પાસે આવ્યા. તથા ત્યાં ગુરુમહારાજને નમસ્કાર કરી તે નવાબસાહેબે એહુજાર્ અસરફીએ તેમની આગળ ભેટ ધરી. ત્યારે ગુરુમહારાજે તેમને કહ્યું કે, હે રાજન! અમે હમેશાં દ્રવ્યઆદિક પરિગ્રહને તજીને નિસ્પૃહીજ રહીયે છીયે. કેવળ અમારા આત્માના અને પરના ઉપકાર કરવામાંજ તત્પર રહી દયામય ચિત્તવાળા થયાથકા આ પૃથ્વીપર વિચરીયે છીયે. પછી તે નવાબસાહેબના અત્યંત આગ્રહથી ગુરૂમહારાજે હુકમ કરેલા શ્રાવકોએ તે દ્રવ્યવડે ત્યાં એક મનોહર ઉષાશ્રય કરાબ્યો. પછી ગુરુમહારાજના ઉપદેશથી તે નવાબે તથા તેની ૩૪ જૈન ભા. પ્રેસ—જામનગર.