________________
જ
સમ્યગવબોધ હોવાથી આત્માના ધર્મને જ તેઓશ્રી આત્મામાં સ્વીકારે છે. પુદ્ગલના ઉપચય(પુષ્ટિ) વગેરે ધર્મોને તેઓશ્રી આત્મામાં સ્વીકારતા નથી.
પુદ્ગલના ઉપભોગથી આત્માને સુખનો અનુભવ માનવો-એ મિથ્યાજ્ઞાન છે. આથી જ શાસ્ત્રમાં ફરમાવ્યું છે કે તપ તપે, ચારિત્રનું આચરણ કરે અને શ્રુત પણ નવ પૂર્વ જેટલું ભણે પરન્તુ પર પદાર્થના ઉપભોગથી સુખની પ્રાપ્તિ થાય છે – એમ માને તો તે સમ્યગ્ વિજ્ઞાન નથી. પૂજ્યપાદ આ.ભ.શ્રી. હરિભદ્ર સૂ. મહારાજાએ પણ ફરમાવ્યું છે કે ‘જે શ્રુતજ્ઞાની છે, શીલવાન છે, ત્યાગી છે અને શ્રી જિનેશ્વરદેવોએ પ્રરૂપેલા માર્ગની આરાધનામાં પ્રીતિવાળો છે, એવો આત્મા પરવસ્તુને કે પરવસ્તુના સંગને ધર્મ માને તો તે જડ છે.’ આથી સ્પષ્ટ છે કે આત્માનું સહજ સ્વરૂપ જે જ્ઞાનાદિ છે, તે ધર્મ છે. પૌદ્ગલિક પદાર્થોના આસ્વાદનથી તેની પુષ્ટિ થતી નથી.. આ આરોપથી રહિત સ્વાભાવિક આત્મગુણોના આવિર્ભાવથી અનુભવાતી જે તૃપ્તિ છે તે જ્ઞાની ભગવન્તો જ જાણે છે. સામાન્ય માણસો જાણતા પણ નથી - તે જણાવાય છે :
मथुराज्यमहाशाका - ग्राह्ये बाह्ये च गोरसात् । परब्रह्मणि तृप्तिर्या, जनास्तां जानतेऽपि न ॥१०-६॥
‘અત્યન્ત ઈષ્ટ એવા રાજ્યની મોટી આશાવાળા જેને ગ્રહણ કરી શકતા નથી અને વાણી દ્વારા જેનું વર્ણન કરી શકાય એમ નથી, એવા પરમબ્રહ્મને વિશે જે તૃપ્તિ છે, તેને લોકો જાણતા પણ નથી, તો તેના અનુભવને કઈ રીતે કરે ?'' કહેવાનો આશય એ છે કે શુદ્ધજ્ઞાનાદિમય જે આત્મા છે તે પરબ્રહ્મ છે. સચ્ચિદાનન્દમાં લીનતા સ્વરૂપ પરબ્રહ્મની તૃપ્તિ છે. મધજેવા મધુર - અત્યન્તપ્રિય એવા રાજ્યની મોટી આશા જેમને છે – એવા લોકોથી આ પરમબ્રહ્મ અગ્રાહ્ય છે. સંસારના સુખ પ્રત્યે જ જેમની દૃષ્ટિ સ્થિર છે તેમને શુદ્ધ આત્મતત્ત્વ ગ્રાહ્ય ન જ બને એ સમજી શકાય એવું છે. આવા લોકોને પરબ્રહ્મનું સ્વરૂપ સમજાવવાનું પણ શક્ય નથી. કારણ કે તે વચનથી (વાણીથી) બાહ્ય છે. અર્થાત્ તે પરમબ્રહ્મ વચનાતીત છે. વાણીનો એ વિષય જ નથી. સામાન્યથી (ઉપર ઉપરથી) એનું સ્વરૂપ વચનથી જાણ્યા પછી તેનું વાસ્તવિક સ્વરૂપ અનુભવથી ગ્રાહ્ય બને છે તેથી પરબ્રહ્મ વચનથી બાહ્ય છે.
જ
૯૪