________________
સિ॰ જિંગલ ઉઘાડા પડે છે
૧૦૧
બુઢ્ઢા વૉર્ડલે બારણું ઉધાડયું અને ત્રણે જણા અંદર દાખલ થયા. મિ॰ જિંગલ હમણાં જ લાયસંસ લઈ પાછા ફર્યાં હતા અને ફઈબાને
બતાવતા હતા.
ફઈબાએ આ લેાકાને જોઈને તીણી ચીસ પાડી, અને એક ખુરશીમાં બેસી પડીને બંને હાથે પેાતાનું માં દબાવી દીધું. મિ॰ જિંગલે પેલું લાયસંસ ગુપચુપ પેાતાના ખીસામાં સરકાવી દીધું.
-
te
તું માળે! ખરે બદમાશ છે, હરામી !'' મિ॰ વૉર્ડલ ઉશ્કેરાટથી હાંફતા હાંકતા જિંગલ સામું જોઈને ખેલ્યા.
“ સાવધાન, સાવધાન, મારા મહેરબાન; બદનક્ષી, ચારિત્ર્ય-ભ્રંશ, મેાટા ગુતે, નુકસાનીને દાવે – વિચારકરા, વિચારકરા, મારા મહેરબાન !” પેલેા વકીલ ખેલી ઊઠયો.
ઃઃ
મારા ઘરમાંથી મારી બહેનને કાઢી જવાની તારી હિંમત કેમ કરીને ચાલી હરામખેાર ?” વૉર્ડલ તાડૂક્યા.
'
“ હા, એ બરાબર છે – એ પૂછી શકા, ” વકીલે જણાવ્યું.
<c
તું વળી કાણુ ભૂતભાઈ છે ? ’” જિંગલે એવા ભયંકર ઘૂરકાટ સાથે પૂછ્યું કે, વકીલ બાપડે એક-એ ડગલાં પાછે! ડી ગયે..
• “ એ કાણુ છે, એમ ? સાળા ચેાર, એ મારા વકીલ મિ૰ પર છે. હું તાર! ઉપર કરિયાદ માંડીશ, અને તને બરબાદ કરીને જંપીશ. અને તું, રાશેલ, આ ઉમરે તારામાં કંઈક વધુ અક્કલ હેાવી ઘટે; આવા એક રખડેલ ભામટા સાથે ભાગી નીકળવું – અને તારા કુળને અને કુટુંબને કલંક લગાડવું, અને તે પણ આ ભામટા તને રખડતી કરી મૂકે તે માટે ! ચાલ ઊઠ, તારી બૅનેટ માથે મૂકી લે, અને નીકળ અમારી સાથે – અને તું ભાઈ, ( સૅમને સંમેાધીને ) જઈ ને એકદમ ઘેાડાગાડી લઈ આવ અને આ બાઈનું જે કંઈ વીશીનું ખીલ થયું હોય તે લઈ આવ.
*
,,
