________________
નિકોલસ નિકલ્બી
“કંઈ ચિંતા કરવાની જરૂર નથી; એની અત્યારે જરૂર પણ શી છે?” મિ∞ ીયર્સે આશ્વાસન આપતાં કહ્યું.
૪૦
“હેં? શી જરૂર છે? ભૂલી ગયા, મહેરબાન ! આજે ગંધક-દિન છે તે?”
66
‘ખરી વાત, ખરી વાત! નિકલ્બી, અમે છોકરાઓના લોહીના શુદ્ધીકરણ માટે અવારનવાર આ ખાસ વાની આપીએ છીએ,” મિO
ીયર્સે કહ્યું.
“જોજે જુવાન, અમે ગંધકનો શીરો બનાવીને છોકરાઓને આપીએ છીએ એમ માનતો! માર ઝાડૂ! એમ કરીએ તો તો ધંધો ચલાવી રહ્યાં. તને હું સીધેસીધી વાત કરી દઉં છું; મને એવી ગોળમટોળ વાતો કરતાં નથી આવડતી !” — મિસિસે કહ્યું.
-
મિટ
“ધીમાં તો પડો! એમ ઝટ ઝટ કહેવાની શી જરૂર ીયર્સ ધણિયાણીને જરા પટાવતા હોય એમ બોલ્યા.
<<
માર ઝાડૂ! જો ભાઈ, જુવાન, તું અહીં માસ્તર થવા આવ્યો છે, તો સાંભળી લે — અહીં છોકરાંઓને કશાં લાડ લડાવીને બગાડવાનાં નથી, સમજ્યો? અમે ગંધકનું ભૈડકું તેમને પાઈએ છીએ તે એટલા માટે કે, કંઈક દવા જેવું તેમને અવારનવાર આપવું પડે; ઉપરાંત, એ બધાની વાઘ જેવી ભૂખ પણ એથી થોડી ટાઢી પડે; એટલે એક દિવસના નાસ્તાનું અને ભોજનનું ખર્ચ પણ ઓછું આવે. એમ એમને અને અમને બંનેને ફાયદો, સમજ્યો? તારા બીજા-ત્રીજા ખ્યાલો હોય, તો મારી પાસે એક પણ નહીં ચાલે, સમજ્યો ? માર ઝાડૂ!”
“ ભાઈ, આ મારી ધણિયાણી છે, તેની એક એક વાત લાખ રૂપિયાની છે! છોકરાઓનું અને અમારું સૌનું હિત જોવાની તેની કાળજી અને આવડતથી તો મારી આ નિશાળ ઊંચી આવી છે. બધાં છોકરાંઓની એ જ મા છે, બાપ છે, અને શિક્ષક છે; એ જ