________________
૨૮૪
નિકોલસ નિકલ્ટી એ વર્ણન ત્યાં બેઠેલાંમાંનાં એકને એવું મળતું આવવા લાગ્યું કે, બિચારી મિસ લા ક્રિવી તરફ જોઈને સૌ એકદમ હસી પડ્યાં.
ભોજન વગેરે પરવારી બધાં વેરાયાં, ત્યાર બાદ નિકોલસ વગેરે ઘરનાં સૌ મોડી રાતે ઉપર સૂવા ગયાં. તરત જ સ્માઇકની વાત યાદ આવવાથી નિકોલસે તેના બારણા ઉપર ટકોરા માર્યા. તે જાગતો જ બેસી રહ્યો હતો. તે જોઈ નિકોલસ આજે તેને કંઈક ઠપકો આપતો હોય તે રીતે બોલ્યો, “તું ભાઈ, બધાં નીચે આવ્યાં હોય, ત્યારે ઉપર એકલો કેમ ભરાઈ બેસે છે? અમને બધાને પણ તારી ગેરહાજરીથી કેવું લાગે? તારે આમ ન કરવું જોઈએ. અને તું તો ઊંઘી ગયો પણ નથી!”
“મને ઊંઘ ન આવી, એટલે મોટાભાઈ.”
“પણ એટલા વહેલેથી ઊંઘ કેવી રીતે આવે? તારી તબિયત ખરાબ થઈ છે, શું?”
ના, ના, સારી થઈ છે, ઘણી સુધરી છે, મોટાભાઈ.”
તો પછી તું આમ કેમ કરે છે? તથા તને આમ થઈ આવવાનું કારણ કેમ કહેતો નથી? તું હવે બહુ બદલાતો જાય છે, સ્માઇક!”
મને લાગે છે કે, મોટાભાઈ, હું બદલાતો જાઉં છું. પણ એનું કારણ એક દિવસ હું તમને કહીશ; હાલ નહિ. મને પોતાને જ એ કારણે મારા ઉપર ઘણો તિરસ્કાર આવે છે, પણ હું શું કરું?”