________________
૧૦૭
નોકરીની શોધમાં *અને કંઈક ગાભરી ગાભરી ત્યાં આવી પહોંચી. તેના પ્રત્યે દાક્ષિણ્યને ખાતર નિકોલસ પોતે ખસી ગયો અને તેને પહેલી આગળ જવા દીધી. પેલીએ પોતાનો બુરખો સહેજ ઊંચો કરી, ખાનદાન કુટુંબનાં છોકરાંની ગવર્નેસ કે કોઈ બાનુની “કંપેનિયન’ (સોબતી) તરીકેની નોકરી માટેની પોતાની ઉમેદવારી નોંધાવી. નિકોલસ જોઈ શક્યો કે, તે યુવતી અઢારેક વર્ષની હતી, તેનો પોશાક સામાન્ય હતો, પણ તે અસાધારણ સ્વરૂપવતી હતી.
તેને પેલાંઓએ એકાદ સરનામું ઉતારી આપ્યું અને તે જગા ઠીક ન લાગે તો બીજે દિવસે સવારે ફરીથી આવવા કહ્યું. તે ધીમેથી ચાલી ગઈ. પણ નિકોલસ ઉપર એ યુવતીના શોકઘેરા પણ સુંદર દેખાવની ઊંડી છાપ પડી.
પેલા કારકુને વિચારમાં પડેલા નિકોલસ તરફ કલમ ધરતાં, માલિકણે તેને પૂછયું, “સાહેબ, અમે તમારી શી સેવા બજાવી શકીએ તેમ છીએ?”
નિકોલસે કહ્યું કે, “કોઈ સદ્દગૃહસ્થને કે જાહેર માણસને સેક્રેટરી તરીકે કોઈની જરૂર હોય તો તેવાનું સરનામું મને આપો.”
એવાં તો ડઝનેક ઠેકાણાં અમારી પાસે છે, ખરું ને, ટૉમ?” માલિકણે પોતાના સાથીને પૂછયું.
ટોમે ભારપૂર્વક હકારમાં જવાબ આપ્યો; પણ પછી તપાસ કરતાં ડઝનને ઠેકાણે એક જ માગણી રજિસ્ટરમાંથી નીકળી, અને તે પાર્લમેન્ટ-સભ્ય મિત્ર ગ્રેગ્ઝબરીની હતી.
ટૉમે તેમનું સરનામું નિકોલસને ઉતારી આપ્યું. સરનામું પૂરું ન હતું, પણ ટૉમે જણાવ્યું કે, “માંચેસ્ટર બિલ્ડિઝ, વેસ્ટ મિસ્ટર, – એ જાણીતી જગા છે. મિ0 ગ્રેઝબરીને પોતાના કાગળો અને ટપાલને વ્યવસ્થિત રાખવા એક જુવાન માણસ જોઈએ છે.” પગાર વગેરેની બીજી કશી શરતો પાર્ટીએ જણાવેલી ન હતી, પણ ટૉમે આશ્વાસન
