________________
દીક્ષાવિધિ
૧૫ તરીકે સ્વીકારું, ત્યાર બાદ, તમારે એક સ્કવાયર અને તેની પાસે પૈસા તથા ઔષધોથી ભરેલી થેલી રખાવીને જ વિજ્ય-યાત્રાએ જવું.”
ડૉન કિવક્સોટને આ સલાહ અમૂલ્ય લાગી અને પોતાને આવો માહિતગાર તથા ઉદાર માણસ દીક્ષાવિધિ આપનાર મળ્યો તે બદલ તે પોતાને પરમ ભાગ્યશાળી માનવા લાગ્યા, અને પોતાની જવાબદારી અતિ વધી ગયેલી માનવા લાગ્યા.
તેમણે હવે વીશીવાળાના બતાવ્યા પ્રમાણે, મોટા વાડામાં કૂવા પાસેના હવાડા આગળ બધાં હથિયાર-બખ્તર ઊભાં કર્યા. પછી ભવ્યતાથી હાથમાં ભાલો તથા ઢાલ પકડી, ટટાર ચાલે તેમણે પહેરો ભરવા માંડયો. સૌ નવાઈ પામી દૂરથી તેમની આ કરણી જોઈ રહ્યાં.
રાત આગળ વધવા લાગી. વીશીમાં ઊતરેલા વણજારાઓમાંનો એક જણ મોડી રાતે પોતાનાં ખચ્ચરોને હવાડામાં પાણી પાવા આવ્યો. પરંતુ ત્યાંથી હથિયારો અને બખ્તર ખસેડ્યા વિના ખચ્ચરો પાણી પી શકે તેમ હતું નહિ, એટલે ડૉન કિવકસોટને તેમ કરવાનું કહેવા તે તેમના તરફ વળ્યો. ડૉન કિવોટ તેને આવતો જોઈ ત્રાડી ઊઠયા – “ખબરદાર, નાદાન નાઈટ, તું મારા શસ્ત્ર-જાગરણવિધિને મિથ્યા કરવા અને મારાં શસ્ત્રોને ભ્રષ્ટ કરવા આવ્યો છે, પરંતુ હું એકદમ થોભી જા, નહિ તો તત્કાળ તારું મોત છે, એમ જાણ.”
પેલાએ તો આ વિચિત્ર માણસનો આ બધો ખટાટો૫ભર્યો બડબડાટ ન સમજાયાથી, બધું સમેટીને હવાડા આગળથી દૂર ફેંકી દીધું. ડૉન કિવકસોટે આ જોયું કે તરત આકાશ તરફ આંખો ઊંચી કરીને તથા પોતાના અંતરમાં વસેલી લેડી ડુલસિનિયાને સંબોધીને તે બોલ્યા, “તમારા આ નમ્ર સેવકને મળેલી અથડામણની આ પહેલી તક વખતે તમે મારું અને મારી ઈજજતનું રક્ષણ કરજો!” આટલું કહી, તેમણે તરત હાથમાંની ઢાલ નીચે મૂકી દઈ, ભાલાને બે હાથે પકડી, પેલાના અવિચારી માથા ઉપર એવો જોરથી ફટકો લગાવ્યો કે તે બિચારો તેમના પગ આગળ કરુણ સ્થિતિમાં ઢળી પડ્યો. જો તેમણે સાથે સાથે તેને તેવો બીજો ફટકો લગાવ્યો હોત, તો તેનું આ દુનિયાનું
