________________
૧૯૬
ડૉન કિવકસોટ! જેફેરો તેને પોતાની સાચી ઓળખ આપે છે. એટલે મેલિસાડા રાજી થઈ, બારીમાંથી તેના ઉપર નીચે કૂદવા જાય છે. પણ તેનો ઘાઘરો કહેરાની કિનારા ઉપર ભરાઈ રહે છે. જેફેરો તરત પાસે પહોંચી જઈ એક આંચકો મારી તેને નીચે ઘોડા ઉપર ખેંચી લે છે અને તેને લઈને ફ્રાંસ તરફ દોડી જાય છે.
પણ જુઓ મહેરબાનો, કેટલાક લોકો આવીને મુરોના બાદશાહને ખબર આપે છે કે, મેલિસાન્ડ્રા ઘોડા ઉપર બેસી નાસી છૂટી છે.
તરત જ માર લોકોનાં ધાડાં ઘોડા ઉપર બેસી શહેરમાંથી પાણીના રેલાની માફક નીકળે છે અને નગારાં વગાડતા તથા રણશિંગાં ફુકતા જૈફેરોનો પીછો કરે છે.
“અરેરે મહેરબાનો! હવે શું થશે? શું મેલિસાન્ડાને આ ક્રૂર લોહીતરસ્યા મુરો પાછી પકડશે? શું જેફરોને એ બધા ઘેરી લઈ મારી નાંખશે? જુઓ, તબડક, તબડક, ધબડક, ધબડક, મુરોનું ધાડિયું જેફેરોની પાસે જઈ પહોંચે છે – અને એને આ પકડયો, એ
વાર્તા કહેનારા એ છોકરાએ મચાવેલો અદ્દભુત શોરબકોર સાંભળી, તથા તેણે દિલ કંપાવી નાંખે એવી પાડેલી ચીસોથી તરત ડૉન કિવક્સોટ તરવાર પકડી એકદમ ઊભા થઈ ગયા, અને પેલા મુરોના ધાડા ઉપર તૂટી પડ્યા. થોડી વારમાં તો બધા બદમાશોનાં હિંગલાં ઊડી ગયાં અને ઊછળીને દૂર પડ્યાં.
પિટર હા-હા-કાર કરતો રડી ઊડ્યો–“અરે મારી કઠપૂતળીઓના ભૂકા બોલાવી દીધા! હાય, હાય, હવે શું કમાઈશ અને શું ખાઈશ!”
પરંતુ ડૉન કિવકસોટનો ગરમ થયેલો જુસ્સો એકદમ શાંત થાય તેમ નહોતો. તેમણે વીણી વીણીને મુરોના બાદશાહને તથા સેનાપતિને ઠાર કર્યા ત્યારે જ તે જરાક શાંત પડયા. પછી સૌ તરફ નજર કરતા, જેફેરો અને મેલિસાન્ડ્રાને પોતે કેવી આફતમાંથી અણીને વખતે બચાવી લીધાં, એ વાત પૂછવા લાગ્યા!
પિટર બિચારો માથું કૂટતો અને બરાડા પાડતો એક જ રોણું રડ્યા કરતો હતો “અરેરે મારી કઠપૂતળીઓ! અત્યાર સુધી મને રોટલો
