________________
આશા અને ધીરજ હું અહીં તમારે પડખે જ રહેવાનું છું. માત્ર મૃત્યુ જ આપણને બેને છૂટા પાડી શકશે.”
બેટા, તારા આવા ભલા હૃદય ઉપર ઈશ્વરના આશીર્વાદ ઊતરો ! પણ જો તારો એવો જ નિરધાર હોય, તે પહેરેગીરના ફરવાની જગા નીચેની પોલી જગા તું પાછી પૂરી દે. કારણ કે, તું મને પાછળ મૂકીને એકલો જવાનો ન જ હોય, તો તેને ઉપયોગ કરવાની તરતમાં જરૂર નહીં પડે. પછી કાલે જેલર આવી જાય ત્યાર બાદ તું મારી પાસે જલદી આવજે. મારે તને એક અગત્યની વાત કહેવાની છે.’
૧૫
ગુપ્ત ધનભંડાર
બીજે દિવસે ડાન્ટે જ્યારે બાવાજીની ખોલીએ પાછો આવ્યો, ત્યારે તે પોતાની પથારીમાં બેઠેલા હતા અને તેમના ડાબા હાથમાં (કારણ કે જમણો હાથ હાલતાચાલતું બંધ થઈ ગયો હત) એક ભૂંગળી જેવો ગેળ કાગળ હતો.
ડાન્ટને એ કાગળ બતાવી બાવાજીએ કહ્યું, “આ જો.” પરંતુ વારંવાર જોવા છતાં ડાન્ટને કશી સમજ ન પડી. કાગળ એક બાજુએથી અઅર્ધ બળી ગયેલ હતો અને તે જ પ્રમાણે અંદરના લખાણની લીટીઓ પણ.
બાવાજીએ કહ્યું, “જો ભાઈ, આ કાગળમાં ગુપ્ત ધનભંડારને પત્તો છે. આજથી માંડીને હું તને મારા એ ભંડારના અઅર્ધ ભાગને હકદાર બનાવું છું.’