________________
ટીલમાં મિજબાની
૧૫૫ જ એ મકાનના બધા ઓરડાઓની કરવામાં આવેલી સજાવટ જોઈ મહેમાને મુગ્ધ થઈ ગયા. પરંતુ આખા મકાનમાં એક ઓરડે વરસો પહેલાં જેવો હશે તેવો જ રહેવા દેવામાં આવ્યો હતો. તે જોઈ, મહેમાનોએ આશ્ચર્ય પ્રગટ કર્યું, ત્યારે કાઉંટે જણાવ્યું, “કોણ જાણે આ ઓરડામાં પહેલી વાર પેસતાં જ મને એવો ભાસ થયો હતો કે, જાણે આ ઓરડામાં કોઈ ગંભીર ગુનાઓ થયેલા છે. બીજા કોઈને પણ એવું લાગે છે કે નહિ, એની ખાતરી કરવા જ મેં એ ઓરડો એવો જ રાખ્યો છે.” કાઉંટને મોંએ એ શબ્દો સાંભળીને તથા એ ઓરડાને ભેજ, અંધારું તથા ગોબરાપણું જોઈને સૌ મહેમાનોના દિલ ઉપર એવી જ કંઈક ઘેરી અસર થઈ. ખાસ કરીને વિલેફૉર્ટ અને મેડમ ડેગ્યુર્સ ઉપર!
કાઉન્ટ ત્યાર બાદ સૌને તે ઓરડાના એક નાના સાંકડા દાદર ઉપર થઈને નીચે ખુલ્લા બાગમાં લઈ ગયો. આખો બાગ પણ સંપૂર્ણ પણે શોભાયમાન કરવામાં આવ્યો હતો. પરંતુ નવાઈની વાત એ હતી કે, ત્યાં પણ એક બાજુના ખૂણાને કશી નવી સજાવટ વિના મૂળ સ્થિતિમાં જ રાખવામાં આવ્યો હતો. તેનું કારણ કાઉન્ટને પૂછવામાં આવતાં કાઉંટે કહ્યું, “ઝાડનાં મૂળમાં ખાતર પૂરવા હું ખોદકામ કરાવતો હતો, ત્યારે અહીંથી મને લાકડાની નાની પેટી મળી આવી હતી. તેને ઉઘાડીને મેં જોયું, તો તેમાં એક નવા જન્મેલા બાળકના જેવું હાડપિંજર હતું.”
નવા જન્મેલા બાળકનું હાડપિંજર !” સૌ કોઈના મોંમાંથી અરેરાટીભર્યા શબ્દો નીકળી પડયા. ‘તો તો આ ઘર ઘણી ઘણી જાતના ગુનાએનું સાક્ષી બન્યું હોય એમ લાગે છે,’ ડિબેએ ઉમેર્યું.
અને આ દેશમાં નાના બાળકની હત્યાની સજા શી હોય છે?' મેજર કેવલર્કેટીએ પૂછયું.
“બીજી શી વળી, તે ગુનો કરનારનું ડોકું ઉડાવી દેવામાં આવે છે,’ ડેગ્લસેં જવાબ આપ્યો
એમ જ કરવામાં આવે છે, ખરું ને, વિલેફૉર્ટ સાહેબ?' કાઉંટે પૂછ્યું.
