________________
પાંચમી સપ્ટેમ્બર આટલું બોલવા જતાં તે ભલા માણસની આંખો આંસુથી ભરાઈ ગઈ.
આ વાત ચાલતી જ હતી તેવામાં દાદર ઉપર એકસામટાં ઘણાં માણસો ચડતાં હોય એ ઘંઘાટ સંભળાયો. અને થોડી વારમાં તો શ્રી. મોરેલની પુત્રી જલી બારણું ઉઘાડી આંખમાં આંસુ સાથે અંદર ધસી આવી. શ્રી. મૉરેલની આ ખાનગી ઓરડીનું બારણું અંદરથી બંધ કર્યું હોત તે પણ બહારથી ઉઘાડવાની ચાવી જુલી અને કેકલ્સ પાસે રહેતી.
“બાપુજી, બાપુજી, બહુ માઠા સમાચાર લાવવા બદલ તમારી આ દુષ્ટ પુત્રીને ક્ષમા આપશો. રામન ડૂબી ગયું છે અને તેના ખલાસીઓને બીજા વહાણે બચાવી લીધા છે; તેઓ છેક કંગાળ હાલતમાં આપને મળવા અહીં આવી પહોંચ્યા છે.”
શ્રી. મૉરેલ રૂંધાયેલે અવાજે માત્ર એટલું જ બોલી શક્યા કે, રાગોન ડૂબી ગયું છે!”
તરત જ શ્રીમતી મોરેલ અંદર દાખલ થયાં અને પતિને ખભે હાથ મૂકી. તેમને ટેકો આપતાં ઊભાં રહ્યાં. સાત કે આઠ ખલાસી પણ એક પછી એક નીચે માંએ અંદર દાખલ થયા. તેમાંનો એક પેનેલોન નામને ખલાસી આગળ આવી શ્રી. મોરેલ સમક્ષ અદબ વાળી ઊભો રહ્યો.
શ્રી. મૉરેલે તેને શું બન્યું તેના સમાચાર પૂછયા. દરિયા વચ્ચે નડેલા તેફાનના અને ખલાસીએએ કપ્તાન ગૌમાર્ડની દોરવણી હેઠળ વહાણને બચાવવા કરેલા હાડકૂટ પ્રયત્નની કહાણી પેનલને કહી સંભળાવી. કપ્તાન ગાંમાર્ડ ડૂબતા વહાણ ઉપરથી છેવટ સુધી નીચે ઊતરવા માગતા ન હતા, તેમને પોતે ધક્કો મારીને હોડીમાં કેવી રીતે નાખ્યા તેની વાત પણ તેણે કહી. કપ્તાન બીમાર પડી ગયા હોવાથી અત્યારે સૌની સાથે અહીં આવી શકયા નહોતા.