________________
૩૮૪
આત્મ-બલિદાન તો પછી તમે તમારા કમરામાં ચાલ્યા જાઓ; અને સવારના પહોરમાં જહાજનો ઘંટ સંભળાય ત્યાં લગી કમરાની બહાર નીકળતા નહીં. કાલે સવારે તમે કેદીની ઓરડી તરફ આવશો, ત્યારે હું તમારા હાથમાં આ ચાવી પાછી મૂકી દઈશ. પણ ફરીથી મને કહો, તમને મારા ઉપર પૂરો વિશ્વાસ છે?”
હા, હા.”
“તમને એવી ખાતરી પડે છે કે, આ યોજનાનું જે કંઈ પરિણામ આવે તે હું વેઠી લઈશ, અને તમને કશી આંચ આવવા નહીં દઉં?”
મને ખાતરી છે કે તે આપેલી બાંહેધરી તું બરાબર પાર
પાડશે. "
જેસન કેદીના કમરાનું બારણું ઉઘાડીને અંદર દાખલ થયો. અંદર તદ્દન અંધારું હતું – સિવાય કે, એક ખૂણામાં સૂકી લીલ બળતી હતી તેનું રાતું અજવાળું પડતું હતું. તેની પાસે માઇકેલ સન-લોકસ નીચું મોં કરીને બેઠો હતો.
તેણે તાળામાં ચાવી ફરવાનો અવાજ સાંભળીને જ પૂછ્યું, તમે છો, સર સિમ્ફસ?”
“ના.” જેસને કહ્યું. “તો કોણ છો?”
એક મિત્ર.”
માઇકેલ સન-લૉકસે જાણે નજરે જોવું હોય તેમ પોતાની અંધ આંખો આગંતુક તરફ ફેરવી.
“એ અવાજ કોનો છે?” માઇકેલ સન-લૉસે પૂછયું.
તમારા ભાઈનો.” જેસને જવાબ આપ્યો. સન-લૉસ એકદમ ઊભો થઈ ગયો, અને બોલ્યો, “જેસન?” “હા, જે સન.”
