________________
૨૫
શકા બપોર વેળાએ અંગ્રેજ હજૂરિયણ શાસભરી દોડતી કમરામાં આવી, અને ગ્રીબાને ગુસપુસ કરતી કહેવા લાગી, “સ્પીકર આવી પહોંચ્યા છે; હવે કંઈક અવનવું બનવાનું છે એની મને ખાતરી છે. એસ્કર પણ એમ જ માને છે. કોણ જાણે શું થશે? હેં?”
હજુરિયણ પાસે રહેતી ત્યાં સુધી તો ગ્રીબા હિંમત દાખવવાનો પ્રયત્ન કરતી; પણ તે કમરામાંથી બહાર ચાલી જાય, એટલે તે તરત ડૂસકે ચડતી.
સ્પીકરને કમરામાં પેસતા જોતાં જ સન-લોકસ બોલી ઊઠ્યો, સ્પીકર, તમે કાલે રાતે બંને ચેમ્બરોની તાકીદની બેઠક સેનેટહાઉસમાં બોલાવો.”
પણ આ@િગની કમિટી કામ પરવારી ગઈ છે અને હવે બધા સભ્યો ઘેર જવાની તૈયારીમાં છે.”
તેથી તો હું તે સૌને જલદી ભેગા કરવાની ઇચ્છા રાખું છું.” ખાસ એવું અગત્યનું કામ છે?” “હા, અને જરા પણ મોડું કર્યું ચાલે તેમ તેમ નથી.” “એ બેઠકો લાવવાનું પ્રયોજન મારે તેઓને શું જણાવવું?”
“એટલું જ કહેજો કે, પ્રેસિડન્ટ આ©િગને કશો સંદેશ સંભળાવવા માગે છે.”
સ્પીકર કશું ન સમજાયાથી, ડોકું ધુણાવતો ત્યાંથી ચાલતો થયો. તે મનમાં ગણગણ્યા વિના ન રહ્યો કે, “આટલી ઉતાવળ શી છે? અને શે સંદેશ સંભળાવી દેવાનું છે, વળી?”
માઇકેલ સન-લૉકસ સગડી પાસેથી પાછો વળતો હતો, તેટલામાં ગ્રીબા કમરામાં દાખલ થઈ.
