________________
સત્યની, શોધમાં
ઊભો થયો. સ્વામીજી સાથે આ લોકો પણ પરિભ્રમણમાં જોડાતા. સ્વામીજી યેવલાથી ચાલીસગાંવ, કોકળપાન, કસારા વગેરે શહેરોમાં જતા. આ સ્થળોએ તેમનો મોટો ભક્તસમુદાય હતો. ત્યાં તેઓ નામધૂન સપ્તાહ રાખતા. સપ્તાહ પૂરી થતાં ભંડારો થતો. સ્વામીજી પોતાની પાસે બાળકોને ભેગા કરતા. તેમની પાસે ભક્તિગીતો ગવડાવતા અને પછી પ્રસાદ વહેંચતા. તેઓ પોતે પણ ભક્તોની વચ્ચે બેસી તંબૂરાના તાર સાથે ભક્તિગીતો ગાતા. આજે પણ આ સ્થળોના એમના અનેક ભક્તો ગણેશપુરી આશ્રમમાં આવે છે અને જૂના દિવસો યાદ કરે છે.
સ્વામીજી વખતોવખત આ પ્રદેશનાં ઘોર અરણ્યોમાં તપસ્યા કરતા. તેઓ બહુ જ સાદું જીવન ગુજારતા અને એકાંતમાં રહેતા. શહેરનો ઘોઘાટ ટાળવા તેઓ પહાડ-પર્વત પર વાસો કરતા. સ્વામીજીની તપસ્યાનાં સ્થાનોમાં યેવલાથી ત્રણ માઈલ દૂર આવેલું સૂકીનું સ્થાન મહત્ત્વનું છે. અહીં એક કુટિરમાં એમણે સાધના કરેલી. એમણે આ સ્થળ સાધના માટે કેમ પસંદ કર્યું તેની એક કહાણી છે. એક દિવસ ત્યાંના જમીનદાર સોપાનરાવની પત્ની કૂવામાંથી પાણી કાઢવા ગઈ. કૂવામાં તેણે એક રથ ઊતરતો જોયો. તેમાં શિવલિંગ હતું. રથ પર હનુમાન બિરાજ્યા હતા. તેણે આ વાત બીજી સ્ત્રીઓને કહી અને તે તરત બેહોશ થઈ ગઈ. તેને લાંબા સમયે ભાન ન આવતાં સોપાનરાવ સ્વામી મુક્તાનંદને બોલાવવા યેવલા ગયા. સ્વામી ટાંગામાં બેસીને સૂકી આવ્યા. સ્વામીના આવ્યા બાદ તે ભાનમાં આવી. પરંતુ સ્વામી પોતે આ સ્થળે ધ્યાનસ્થ થઈ ગયા. આંબાના વૃક્ષ
