________________
ॐ नमः श्री अरुणाचल रमणाय ।
પ્રથમ બિંદુ
ભારતના અર્વાચીન અવતારી કે સિદ્ધ પુરુષવરોમાં ભગવાન રમણ મહર્ષિ મૂર્ધન્ય સ્થાન ભોગવે છે. કેવળ ભારતવર્ષના જ અધ્યાત્મરસિકો નહીં, સમગ્ર વિશ્વના પૉલ બ્રન્ટન, હમ્ફ્રીસ, મૅડમ જોઈસ હિડિંગ, મોન્ચે લાકોમ્બે વગેરે અનેકાનેક અધ્યાત્મચિંતકોએ આ રમણચરિત અને રમણવાણી જાણ્યાં – માણ્યાં છે. મહર્ષિના સમકાલીન અને તે વખતના પૅરિસના રામકૃષ્ણ મઠના અધિષ્ઠાતા, પ્રખર વેદાન્તી સ્વામી શ્રી સિદ્ધેશ્વરાનંદજી વગેરે કેટલાય ભારતીય અધ્યાત્મવિદોએ પણ આ પરમના પરખંદાને પિછાણીને તેમને સર્વાત્માનું સંપૂર્ણ સાર્થક બિરુદ આપ્યું છે.
તામિલનાડુના મદુરાઈથી ઈશાન ખૂણામાં ત્રીસેક માઈલ દૂર તિરુચુગી નામના ગામમાં સને ૧૮૮૯ના ડિસેમ્બર માસની ૩૦મી તારીખે, સોમવારે સવારે એક વાગ્યે આ મહાપુરુષનો આવિર્ભાવ થયો હતો. જન્મસ્થળ નાનકડું ગામડું હતું છતાં શિવક્ષેત્રતીર્થક્ષેત્ર હતું. વિખ્યાત નાયનાર મુંદરમૂર્તિએ એ તીર્થનાં સ્તોત્રો રચ્યાં હતાં. સંત માણિકાવરકરે એનો મહિમા ગાયો હતો.
જેમ જન્મસ્થળ પવિત્ર હતું તેમ કુટુંબસંસ્કાર પણ ઉચ્ચ હતા. પિતા સુંદરમ્ આયર ઉદાર, ધાર્મિકવૃત્તિના પરોપકારી જીવ હતા, ગામમાં બિનસનંદી વકીલનો ધંધો કરતા. માતા આજહમ્માઈ ઘરરખુ અને ઈશ્વરપરાયણ સન્નારી હતાં. ઘરનો
