________________
ર૬
મહપ્રભુ વલ્લભાચાર્યજી અટવાઈ રહી હતી; ત્યારે ભૂતલ ઉપર ત્રણ ત્રણ વખત પગે પરિભ્રમણ કરી પંડિતો સાથે શાસ્ત્રાર્થ કરી, જનસમાજ માટે સાકાર બ્રહ્મવાદની સ્થાપના કરી એ આચાર્યચરણની અનુપમ મહાનુભાવતા છે.
સંન્યાસ અને તિરોધાન પ્રભુએ આચાર્યચરણને પોતાનું કાર્ય પૂર્ણ કરી, જલદી નિજધામમાં આવવા માટે આજ્ઞા કરી. પણ પોતાનું કાર્ય બાકી રહેલું હોવાથી એ આજ્ઞા તરફ ધ્યાન આપ્યું નહીં, ત્યારે મધુવનમાં બીજી વાર આજ્ઞા કરી. એ આજ્ઞા પણ ન સ્વીકારાઈ ત્યારે પ્રભુએ ત્રીજી વખતે આજ્ઞા કરી. તેની ઉપેક્ષા આચાર્યચરણ ન કરી શક્યા. પોતાનું કાર્ય ભગવદિચ્છાથી પૂર્ણ થયું છે એમ માની સંન્યાસ દીક્ષા લેવા માટે પત્ની પાસે રજા માગી. પત્નીએ ના પાડી ત્યારે એક દિવસ અડેલના ઘરમાં આગ લાગી. પત્નીએ આચાર્યચરણને ઘરની બહાર નીકળવાનું જણાવતાં, આચાર્યચરણે એ શબ્દોને સંન્યાસ માટેની રજા માની લીધી. સંવત ૧૫૮૭માં અડેલથી પ્રયાગમાં આવ્યા. નારાયણેદ્રતીર્થ સ્વામી પાસે આચાર્યચરણે સંન્યાસ દીક્ષા લીધી અને કેટલાક દિવસોમાં આચાર્યચરણ કાશી પધાર્યા. કાશીમાં હનુમાન ઘાટ ઉપર એક માસ કરતાં અધિક સમય આચાર્યચરણ બિરાજ્યા. શ્રી ગોપીનાથજી, શ્રી ગુસાંઈજી અને કેટલાક શિષ્યો આચાર્યચરણનાં દર્શન માટે કાશી આવેલા તેમણે પોતાના કર્તવ્યની આજ્ઞા કરવા આચાર્યચરણને વિનંતી કરી. તે સમયે આચાર્યચરણે વાફસંન્યાસ (મૌન) ગ્રહણ કર્યો હતો. માટે
