________________
મહાપ્રભુ વલ્લભાચાર્યજી
આગમનથી પંડિતોને નવું બળ, નવું ચૈતન્ય પ્રાપ્ત થયાનું અનુભવાવા લાગ્યું. અને તેમણે જગન્નાથપુરીના રાજાની સંમતિ લઈ એક દિવસ માયાવાદી વિદ્વાનો સાથે શાસ્ત્રાર્થનો પ્રસંગ નિશ્ચિત કર્યાં. આ શાસ્ત્રાર્થમાં ભાગ લેવા પંડિતોનો એક મોટો સમુદાય એકત્રિત થયો. જગદીશના મંદિરમાં યોજેલા આ શાસ્ત્રાર્થમાં વલ્લભાચાર્યને વિજય પ્રાપ્ત થયો. અંતમાં રાજાએ ચાર પ્રશ્નો પૂછ્યા. મુખ્ય પ્રામાણિક શાસ્ત્ર કયું? મુખ્ય પ્રામાણિક દેવ કોણ ? કયો મંત્ર ફળ આપનાર છે ? સર્વથી સરળ અને ઉત્તમ કર્મ કયું ? રાજાના આ પ્રશ્નો ઉપર વૈષ્ણવો અને માયાવાદીઓનો વાદવિવાદ ચાલતો રહ્યો. અંતમાં વલ્લભાચાર્યે ભક્તિમાર્ગને અનુરૂપ આ પ્રશ્નોનો નિર્ણય આપ્યો; જેનો માયાવાદીઓએ સ્વીકાર ન કર્યો અને આગ્રહ કર્યો કે જો આ સિદ્ધાંતને જગદીશ પ્રભુ સ્વીકારતા હોય તો જ સત્ય મનાય. રાજાની સંમતિથી પુરોહિતે કોરો કાગળ, કલમ અને શાહી પ્રભુના મંદિરમાં મૂક્યાં. દ્વાર બંધ કરી દીધાં. થોડા સમય બાદ મંદિરનાં દ્વાર ખોલતાં કાગળ ઉપર એક શ્લોક લખેલો મળી આવ્યોઃ
" एकं शास्त्रं देवकीपुत्रगोतं एको देवो देवकीपुत्र एव । मन्त्रोऽप्येकस्तस्य नामानि यानि कर्माप्येकं तस्य देवस्य सेवा ||"
આ શ્લોક કાગળ ઉપર જોતાં માયાવાદીઓને આશ્ચર્ય થયું. માયાવાદીઓએ આવી આશા રાખી ન હતી કે જગદીશ પ્રભુ દ્વારા આવો ઉત્તર મળશે. માયાવાદીઓએ શંકા કરી કે હાથ વિનાના જગદીશ ભગવાન કાગળ ઉપર કેવી રીતે લખી શકે ? માટે ફરીથી યોગ્ય વ્યવસ્થા કરી ભગવાનની પાસે કાગળ અને
