________________
૫૮
ભગવાન ઈશુ દિશા જાણે ઈશુના શબ્દો પોકારતી એને સંભળાઈ, “પીટર, તું મને ખરે વખતે જ છેહ દેવાનો છે!''
એક પછી એક રાતના પહોર સંકેલાયે જતા હતા અને ધીરે ધીરે ઊતરતી રાતનો ઓળો પૃથ્વી પર છવાઈ રહ્યો હતો. પો ફાટવાને થોડી વાર હતી ત્યાં તો સિપાઈઓ સાક્ષીઓને લઈને હાજર થઈ ગયા. ચોમેર ધાંધલ મચી ગઈ અને થોડી વારે તો કામ પાછું આગળ ચાલ્યું.
આડીઅવળી ઘણી પૂછપરછ ચાલી, પણ આવેલા સાક્ષીઓમાં જાણે કશા ઢંગધડા જ નહોતા. કોઈને આખા પ્રસંગની ગંભીરતા જ જાણે અડતી નહોતી. કોઈ દીવાલ પરનાં ચિત્રો તાક્યા કરતું હતું, તો કોઈ વળી બારી બહારનો રસ્તો જોવામાં મશગૂલ હતું, તો કોઈકે દાંત ખોતરતાં કહી પાડ્યું,
હા, હું પયગંબર છું એવું કાંઈક આ માણસ કહેતો'તો ખરો !''
“અંહ, એણે તો એમ કહેલું કે હું યહૂદીઓનો રાજા થવાનો છું.' બીજો બોલ્યો.
“અરે મેં તો મંદિરની સામે જ એને એવું બોલતાં સાંભળેલો કે આ મંદિરને તોડી પાડો તો ત્રણ દિવસમાં હું નવું મંદિર બંધાવી આપીશ.'
બસ, આ ત્રીજી દલીલમાંથી કૈફને જોઈતો તાંતણો મળી ગયો. આ વાત પર એણે ઈશુનો ઊધડો લીધો અને છેવટે પૂછ્યું, ““બોલ, તારે આ અંગે કાંઈ કહેવું છે ?''
ઈશુ શું બોલે? એ જાણે કોઈ નવી જ દુનિયામાં આવી ચઢ્યો હતો. અહીં એની ભાષા સમજી શકે એવું કોણ હતું? પણ ના,
