________________
પરોઢ થતાં પહેલાં
૫૭
બોલાવવામાં આવશે.''
રાત ગળતી જતી હતી. કૈઆફના માણસો સાક્ષીઓની શોધમાં નીકળ્યા અને માણસો ઈશુને ચોક વચ્ચે બેસાડી તાપણું કરી ટાઢ ઉડાડવા ગપ્પાં મારવા લાગ્યા. તાપણાના આછા અજવાળામાં લોહીથી ખરડાયેલો ઈશુનો ચહેરો ચમકતો હતો. ત્યાં ખૂણામાં કાંઈક રકઝક સંભળાઈ. “આ માણસ ઈશુનો
'
સાથી લાગે છે.''
હું ? તું શું કહેવા માગે છે એ જ મને નથી સમજાતું !'' પીટર શબ્દોને ગળી જતો બોલતો હતો. એક દાસીએ એને પકડ્યો હતો. ત્યાં બીજા માણસો પણ એને ઘેરી વળે છે, ‘‘હા, હા, વળી, તું એની ટોળકીનો જ છો. બોલ, તું ગેલિલનો નથી ?''
ત્યારે અકળાઈને પીટર ગર્જી ઊઠે છે, ‘‘પણ, મારે ને એને કશો જ સંબંધ નથી !''
“પણ મેં તને મારી સગી આંખે રાત્રે પેલા ખીણના બગીચામાં એની સાથે જોયો છે ને ?
‘‘પણ હું સોગંદ ખાઈને કહું છું કે હું ઈશુને ઓળખતો સુધ્ધાં નથી.''
જુઓ, વિધિનો ક્રૂર કટાક્ષ ! આ બધો વખત ઈશુ પીટર સામે એકીટશે જોઈ રહ્યા હતા, એમની ઉદાસ આંખોમાં અગ્નિનો ઉજાશ ચમકતો હતો. પીટર નીચું જોઈ ગયો, ઈશુની ભવિષ્યવાણી સાચી ઠરી હતી. કૂકડો બોલે એ પહેલાં ત્રણ વાર પીટરે ઈશુના શિષ્યત્વનો ઇન્કાર કર્યો હતો. લથડિયાં ખાતો એ ચોકમાં જતો રહ્યો. એના હૈયામાં હાહાકાર વ્યાપેલો હતો. ચારેય
