________________
ભગવાન પુ
સમજાય તેટલી જ સૃષ્ટિ તો છે નહીં, પ્રભુની સરજતમાં ઘણુંય અગમનિગમ સંઘરાયેલું છે, જેનો તાગ માનવી હજી પામી શચો નથી. એટલે ઈશુના સ્પર્શે સર્જાતા ચમત્કારોમાં કોઈક ગુણોત્કર્ષની પરાકાષ્ઠા જોવામાં પલ્લે ગુણવિકાસની પ્રેરણા તો મળે જ છે !
૪૪
એક દિવસે આવી જ ભીડ વીંટળાઈ વળેલી અને વાતચીત ચાલતી હતી. એટલામાં ઈશુની મા તથા ભાઈ છાનાંમાનાં આવીને એક બાજુ ઊભાં રહ્યાં. એમને તો કૌતુક નહીં, ગૌરવ પણ હતું. એમની ઇચ્છા હતી કે ઈશુ એમને ઓળખે. બે શબ્દ બોલે. એટલામાં કોઈનું ધ્યાન ગયું તો એણે ઈશુને કહ્યું, ‘“તમારાં મા તથા ભાઈ આવ્યાં છે.''
ત્યારે ઈશુ બોલી ઊઠે છે કે, ‘“મારાં મા ! મારો ભાઈ ? કોણ છે મારો ભાઈ ને કોણ છે મારી મા ’’ આ સાંભળી
લોકો સ્તબ્ધ થઈ જાય છે. કેવો નગુણો છે આ માણસ ! જનમ આપનારી માનેય ઓળખતો નથી ! થોડી વાર શાંત પળો પસાર થઈ ગઈ પછી એ પોતાના શિષ્યો તરફ આંગળી ચીંધી કહે છે,
·
"
*
“જુઓ આ છે મારી માવડીઓ અને આ છે મારા બંધુ ! આકાશમાં બિરાજેલા પ્રભુની ઇચ્છાને અનુસરી જે કામ કરે છે, તે જ છે મારી મા અને તે જ મારા ભાઈ !''
જે
સાધકના ચિત્તની આ દશા સમજાય તેવી છે. પ્રભુનો પ્યારો થાય છે તેને માટે કોઈ એક ઘર એ પોતાનું ઘર રહેતું નથી, આખું વિશ્વ જ એનું ઘર બની જાય છે અને સમસ્ત માનવલોક તે તેનું કુટુંબ ! પણ એનો અર્થ એ નથી કે જગતભરની બધી સ્ત્રીઓ જેને માટે મા બની જાય, તેને માટે
