________________
છેલ્લું ભોજન
૪૫ પોતાની મા તે કોઈ પારકી બની જાય ! ઈશુને પણ આવું નહોતું જ, ત્યારે તો ક્રૂસના થાંભલા પર ચઢ્યા પછી પ્રાણ વેદનાની આંટીઘૂંટીઓમાં વલોવાઈ રહ્યો છે ત્યારે પણ મેરીની ચિંતા કરી એ પોતાના શિષ્ય યોહાનને સોંપતાં કહે છે કે, “યોહાન, હવે મેરી એ તારી મા'', અને માને કહે છે, “બહેન, યોહાન તે હવે તારો દીકરો.''
૬. છેલ્લું ભોજન
ધર્મયાત્રા ચાલુ જ છે, ત્યાં ફરી એક વાર પાછું પાખારનું પર્વ નજીક આવતું જાય છે. લોકો આવનારા મંગળ ટાણાના ઓચ્છવની તૈયારીમાં લાગ્યા છે. ઈશુને તો બારે દહાડા ઓચ્છવા જ છે - “નીત સેવા નીત કીર્તન-ઓચ્છવ' - હવે તો પર્વને માંડ અઠવાડિયું બાકી રહ્યું હશે ત્યાં ધર્મપ્રચાર કરતાં એ જેરુસલેમની નજીકના બેથેની ગામે આવી પહોંચે છે. ત્યાં એના શિષ્ય સાયમનને ત્યાં સૌ ઊતરે છે.
પહેલાં બન્યું હતું તેમ અહીં પણ એક બાઈ આવીને ઈશુના માથામાં કીમતી અને સુગંધી અત્તર ભાવપૂર્વક નાખી એની પૂજા કરે છે. ઈશુના શિષ્યગણમાં જ્યુડા નામનો એક શિષ્ય છે. એ મૂળે તો પોતાના દેશને ધાર્મિક તેમ જ રાજકીય ગુલામીમાંથી મુક્ત કરવા ઇચ્છતો હતો, જ્યારે ઈશુની આખી પ્રવૃત્તિ પ્રેમ, ભાઈચારો અને બલિદાનના તત્ત્વ ઉપર મંડાયેલી હતી, એ
જ્યુડાને બહુ ફાવતું નહોતું. વળી એ જતો કે દિવસે દિવસે ઈશુની કીર્તિ ફેલાતી જ જાય છે, એટલે એના મનમાં
