________________
સાધનાનો પ્રખર મધ્યાહન
૧૯ સામનો કરશો નહીં. બલકે, જો કોઈ જમણા ગાલ પર તમાચો મારે તો તેની આગળ બીજો ગાલ ધરજો.''
ઈશુનો ઉપદેશ બધી બાબતોમાં સમાજને એક ડગલું આગળ લઈ જવા અંગેનો હતો. એમણે તો અનિષ્ટનો પણ પ્રતિકાર કરવાની ના પાડી. તલવાર ઉગાડશો તો તલવાર જ ઊગશે, એમ કહી નિવૈરતા દાખવી, પ્રત્યક્ષ વ્યભિચારનો તો નિષેધ કર્યો જ, પણ સાથોસાથ કહી દીધું કે જેની નજર બગડી તે મનથી તો વ્યભિચાર કરી ચૂક્યો છે જ. કોઈ પૂછે છે કે ઈશ્વરના રાજ્યમાં અમે કેવી રીતે દાખલ થઈ શકીએ ? તો ઈશ પાયાની વાત કરે છે કે, ““જ્યાં સુધી માણસ નવેસર જન્મ ના લે ત્યાં સુધી તે ઈશ્વરનું રાજ્ય જેવા પામી શકે નહીં.' નવેસર જન્મ એટલે કે જીવનમાં ધરમૂળ પલટો.
ધર્મોપદેશ ઉપરાંત ગરીબોની સેવા એ ઈશુના કાર્યની મુખ્ય ધરી હતી. ગરીબોની પીડા એ એની પીડા હતી. દીનદુખિયારાં, લૂલાં-લંગડાં, રક્તપિત્તિયાંનાં ટોળેટોળાં એની પાસે આવતાં. સહાનુભૂતિભર્યો એનો હાથ રોગીના બરડા પર પસરતો અને એનો રોગ શમી જતો. આંધળો દેખતો થઈ જતો, બહેરો સાંભળવા માંડતો, મૂંગો બોલવા માંડતો. ક્યારેક તો મરવા પડેલો ઊભો થઈને હાલતો થઈ જતો – લોકોને તો જાણે સ્વર્ગ, આંગણે આવી ઊભ્યા જેવું લાગ્યું. ટોળાબંધ લોકો ઈશુ પાસે આવવા લાગ્યા. જ્યાં જતો ત્યાં લોકસાગર એને વીંટળાઈ વળતો. એનો તેજસ્વી ચહેરો, મનમોહક સ્મિત અને મધમીઠાં વેણ - લોકો એના પર વારી જતા. જ્યારે એ કહેતા કે, ‘‘જોન કરતાં મોટો એવો માનો જયો કોઈ હજી ધરતીના પડ પર પેદા
