________________
२०
ભગવાન ઈશુ થયો નથી, છતાં ઈશ્વરના રાજ્યમાંનો અદનામાં અદનો આદમી પણ એના કરતાં મોટો છે,'' ત્યારે સામાન્ય શ્રોતાજનોમાં આત્મવિશ્વાસની એક અદ્દભુત લહેર ઊઠી જતી હતી.
જોન એમના છેલ્લા દિવસોમાં સતત એક જ ગાણું ગાતા હતા કે, ‘‘આપણે જેની રાહ જોતા હતા તે આવી ગયો છે. હવે મારે બોલવાની જરૂર રહી નથી. હું તો કાંઈ નથી. તમારે ઈશુ પાસે જવું જોઈએ.'' ઈશુનું થોડુંઘણું સાન્નિધ્ય પામ્યા પછી એમની જોશીલી વાણી મુલાયમ બને છે અને એમના વ્યક્તિત્વમાંથી નમ્રતા અને કોમળતાનો મિશ્ર ભાવ પ્રગટ થાય છે. એટલે જ
જ્યારે રાજા પોતાના કૃત્ય અંગેનો ખુલાસો માગે છે ત્યારે દઢતાપૂર્વક છતાંય શાંતિથી ચુકાદો આપી દે છે કે, “તારા ભાઈની સ્ત્રી સાથે તું રહે છે એ અધર્મ છે.'' એટલું જ નહીં, એ જ શાંતિ, ધીરજ અને દઢતાપૂર્વક સત્યની સેવાર્થે પોતાના પ્રાણનું બલિદાન આપે છે.
ધરતી માતાની સાડી પરથી હજી એના વહાલા પુત્રના બલિદાનનાં રક્તછાંટણાં ભૂંસાયાં નહોતાં ત્યાં ઈશુ આવી પહોચે છે ધરતીમાની સેવામાં. અરણ્યવાસમાંથી ગેલીલ તરફ ચાલ્યા જાય છે. વાટમાં ઠેરઠેર થોભીને “ઈશ્વરના સામ્રાજ્ય ની વાતો કહેતા જાય છે, “જે કોઈ મારું દીધેલું પાણી પીશે તેને ફરી કદી તરસ નહીં લાગે. એ એના અંતરમાં શાશ્વત જીવનના ઝરારૂપે વહેતું રહેશે.” સાદાસીધા ભલાભોળા માણસો ઈશુને ઘેરી વળે છે અને ચાતકની જેમ ઈશુવાણીને ઝીલે છે.
તે કાળે યહૂદીઓમાં બે ધાર્મિક સંપ્રદાયો હતા : એક, ફેરિશીઓનો અને બીજો સેક્યુસીઓનો. ફેરિશીઓ કર્મકાંડી
