________________
કેવલ્યપ્રાપ્તિ એવામાં એક દિવસ ઉનાળાના તાપમાં શેઠ દુકાનેથી ઘેર આવ્યા, ત્યારે બીજો કોઈ સેવક હાજર ના હોવાથી શેઠ ઉપર પિતૃભાવ રાખતી ચંદના નીચી નમીને શેઠના પગ ધોવા માંડી. પગ ધોતા ધોતાં તેના વાળની એક લટ નીચે પાણીમાં પલળવા લાગી, તેથી શેઠે સહજ ભાવે તે લટ ઊંચકી પાછી માથામાં ગૂંથી લીધી. ગોખમાં બેઠેલી શેઠાણીએ આ વ્યવહાર પરથી તારવ્યું કે યૌવન એની લીલા ફેલાવી રહ્યું છે. એ જ ક્ષણે એણે મક્કમ નિર્ધાર કર્યો.
શેઠ બહાર ગયા એટલે ચંદનાને સારી પેઠે માર મરાવી એના કેશ મુંડાવી તથા તેના પગમાં લોઢાની બેડીઓ નખાવીને મકાનના એક દૂરના ઓરડામાં પૂરી દીધી. નોકરચાકરોને પણ એણે કડક સૂચના આપી દીધી કે શેઠના કાને ચંદના અંગે એક અક્ષર પણ ફરકવો ના જોઈએ.
બેચાર દિવસ તો શેઠની આગ્રહભરી પૂછપરછ છતાં કશો તાગ ના મળ્યો. છેવટે મૃત્યુને આરે પહોંચેલી એક વૃદ્ધ દાસીએ બધો ભંડો ફોડી નાખ્યો. શેઠે બારણું ખોલીને જોયું તો ચંદના હૃદયદ્રાવક સ્થિતિમાં ભોંય ઉપર પડેલી હતી. શેઠ જલદી જલદી કાંઈક ખાવાનું લેવા રસોડામાં ગયા, તો ઉતાવળમાં એક સૂપડામાં પડેલા અડદના બાકળા હાથ લાગ્યા તે ઉપાડી લાવ્યા. ચંદનના હાથમાં સૂપડું સોંપી તે બેડી તોડાવવા લુહારને ત્યાં ઊપડ્યા. •
બરાબર તે જ વખતે મહાવીર સ્વામી ‘fમક્ષ સેહી’ કહીને સામે ઊભા રહ્યા. ચંદના અત્યંત રાજી થઈ ઊભી થઈ. પણ બેડી બાંધેલી હોવાને લીધે એક પગ ઉંબરા બાર અને એક અંદર એમ ઊભી રહી સાધુને સૂપડાના અડદ ધય . મહાવીર સ્વામીએ જોયું કે બધી શરતો પૂરી થાય છે, પોતાનું પાત્ર સામે ધરે છે
