________________
૪૦
શ્રી શ્રીમા આનંદમયી મા શેઠ જોયો! સાચું કોણ? એણે તો માંડી ફરિયાદ. કોર્ટમાં કેસ ચાલ્યો. બે વ્યક્તિઓ સામસામી પાંજરામાં ઊભી રહી. જજ પણ વિચારમાં પડ્યો કે સાચું કોણ? પરીક્ષા કેવી રીતે કરવી? આખરે વિચાર કરીને લાલાને પૂછ્યું, ““બોલો, તમારા પહેલા દીકરાનું લગ્ન ક્યારે થયેલું? એમાં કેટલું ખર્ચ થયેલું?'' લાલજી થોથરાતાં થોથરાતાં બોલ્યા, ““સાહેબ, મને તો કશી ખબર નથી. મુનીમ બધું જાણે છે' પછી બહુરૂપીનો વારો આવ્યો. એ કહે, “સાહેબ, ફલાણી અલમારીના ફલાણા ખાનામાં ઉપર જ એક ચોપડો પડ્યો છે, એના અમુક પાના ઉપર એનો હિસાબ છે. લગ્નમાં કુલ ખર્ચ વીસ હજાર રૂપિયા, આટલા આના, આટલી પાઈ થયેલું.” બહુરૂપીજી તો સાચા ઠર્યા, ને લાલજીને કાઢી મૂક્યા! બિચારાને આશરોય કોણ આપે? ભૂખ્યાતરસ્યા નદીકાંઠે પડ્યા રહીને દિવસો ગુજારવા લાગ્યા. આખરે એક દિવસ સાંજે પેલો જોગી એમની પાસે ગયો. જઈને કહે, ‘‘કેમાં શેઠા અબ તો રાધેગોવિંદ બોલોગે ના!'' શેઠ એકદમ જોગીને ઓળખી ગયા, પગે પડ્યા, માફી માગી. જોગી કહે, “જાઓ, તમે તમારા ઘેર પાછા જાઓ. આ માર પડ્યો છે એના ઘા થોડા દિવસ છુપાવજો. નહીં તો ઘેર પાછા ઓળખાઈ જશો તો હેરાન થવું પડશે.” શેઠની આંખો ખૂલી ગઈ! ઘેર જઈ મિલકતની યથાયોગ્ય વ્યવસ્થા કરી પ્રભુમય જીવન તરફ વળ્યા.
ભગવાનની બે પ્રકારની કૃપા હોય છે. એક છે નિગ્રહ કૃપા, બીજી છે અનુગ્રહ કૃપા. નિગ્રહ કૃપા એટલે ડંડા મારી કૃપા કરવી તે. કોઈ કોઈ વાર અનુગ્રહ કૃપા કરે છે. નિગ્રહ કૃપા એટલે કડવી દવા. અનુગ્રહ કૃપા એટલે મીઠો સીરપ પીવડાવે તે.
