________________
માતૃસત્સંગ
૩૫ થોડી વાસના રાખવી પડે છે ને? જે પોતાને જ જાણી લે, તે જુઓ! બધું મેળવી લે છે. કેમ પિતાજી ખરું ને! પ્રશ્ન : મા! કૃપા તો જરૂર થવી જોઈએ ને!
મા : ભગવાનની કૃપા તો સદા છે જ. એ તો વરસાદની માફક વરચે જ જાય છે. જે થોડાની ઈચ્છા રાખે છે, એને થોડી મળે છે. જુદાં જુદાં બિન્દુઓ ચાહે એને અલગ અલગ બિન્દુઓ મળે. ચાહના-વાસના રાખવી એટલે ‘રિટર્ન ટિકિટ' (આવાગમનનો પરવાનો) કઢાવી રાખવી. જેટલા મનુષ્યદેહો છે એટલા ભાગદેહો છે. કેટલું સુંદર! ભગવાનના રાજ્યમાં જેટલું ચાહો એટલું મળે! વાસનાના રાજ્યમાં આવું જ બને ને? એક વાસના હોય છે શુદ્ધ, બીજી હોય છે અશુદ્ધ. બધીયે વાસનાનું લક્ષ્ય તો હોય છે આનંદ. પહેલી જાતની વાસના(ભોગવાસના)થી જન્મેલા આનંદમાં પણ ભય વગેરે મળે છે. વળી એ આનંદ ક્ષણિક છે, જ્યારે બીજી જાતનો વાસનાજન્ય આનંદ તો પરમાનંદ છે. સાંસારિક પ્રાપ્તિ વગેરેથી (પૈસાથી) ભય પ્રાપ્ત થાય છે. ચોર વગેરેનો ભય રહે છે. અભય માત્ર ભગવાનમાં જ છે.
પ્રશ્ન: અમે લોકો સમજતા હોવા છતાં પણ કેમ ઊંધે રસ્તે જઈએ છીએ?
મા : જે આગ છે એમ ખરેખર જાણો તો એની પાસે નહીં જાઓ. વિચારો જાણ્યા પછી અમલમાં ન મૂકીએ તો તેનો કાંઈ અર્થ નથી. સાધનમાં ચાલતાં ચાલતાં ગ્રંથિભેદ થાય છે, એનો સાક્ષાત્કાર થાય છે. જેવી રીતે આગ પ્રત્યક્ષ લાગે છે. બહુ ખાઈ લીધા પછી પાછળથી અપચો થાય છે. ખ્યાલ રાખવો જોઈએ કે
