________________
૧૬
શ્રીરામકૃષ્ણ પરમહંસ પુત્ર હૃદયરામ. આ મામા-ભાણેજ નાનપણથી જ એકબીજાના મિત્ર હતા. પોતાના મામાઓ રાણી રસમણિના દેવાલયમાં માનપાનથી રહે છે એવા સમાચાર સાંભળીને નોકરીની શોધમાં તે દક્ષિણેશ્વર આવી પહોંચ્યો હતો.
દેવાલયની પ્રતિષ્ઠા થયા પછી ત્રણ માસની અંદર જ હૃદય પોતાને મદદ કરશે; પોતે કંઈયે ચિંતા નહીં કરતાં માત્ર દેવીને અલંકારો જ પહેરાવવાની સેવા કરવાની છે તેવી સમજણ સાથે શ્રી રામકૃષ્ણ મથુરબાબુના આગ્રહ અને મોટાભાઈ રામકુમારને વધુ મદદરૂપ થઈ શકાય, તેવી ભાવનાથી કાલિમંદિરની નોકરી સ્વીકારી કે ત્યારથી જ તેઓ કાલિમંદિર સાથે પ્રત્યક્ષ રીતે જોડાઈ ગયા.
પરંતુ થોડા સમયમાં જ એક એવી ઘટના બની કે જેથી રાણી રાસમણિ તથા મથુરબાબુનો શ્રીરામકૃષ્ણ પ્રત્યેનો સ્નેહ અને સદ્દભાવ અનેક ગણો વધી ગયો. ઘટના એમ હતી કે કાલિમંદિરની બાજુના શ્રી રાધાકાન્તના મંદિરના પૂજારી બ્રાહ્મણ ક્ષેત્રનાથ ગોવિંદજીની મૂર્તિને પોઢાડવા માટે બાજુના ખંડમાં લઈ જતા હતા ત્યારે તેઓ લપસી પડતાં મૂર્તિ હાથમાંથી છટકીને પડી ગઈ. મૂર્તિનો પગ ભાંગી ગયો અને મૂર્તિ ખંડિત થઈ ગઈ! મંદિરમાં હાહાકાર મચી ગયો. બિચારો ક્ષેત્રનાથ! એને તો આવી બેદરકારી માટે નોકરીમાંથી કાઢી મૂકવામાં આવ્યો. પરંતુ પ્રસંગનો અંત એટલેથી જ આવતો ન હતો. કુટુંબ ઉપર જરૂર કોઈ અમંગળ ઊતરી પડશે એવી સૌને બીક પઠી. હવે ખંડિત મૂર્તિની પૂજા પણ કેમ થાય? રાણી રસમણિ તો અત્યંત આકુળવ્યાકુળ થઈ ગયાં. મથુરબાબુની સલાહ લઈને એણે
