________________
બાલ્યાવસ્થા બાળપણથી જ તેનું વર્તન સંકોચ વગરનું અને મીઠાશભર્યું હતું. જે કોઈના પરિચયમાં તે આવતો તેને તે પ્રિય થઈ પડતો.
બચપણથી જ તેનું ચિત્ત ખૂબ જ એકાગ્ર હતું, અને જ્યારે તે કોઈ પણ બાબતમાં એકદમ પરોવાઈ જતું ત્યારે ગદાધરને પોતાના શરીરનો ખ્યાલ જ રહેતો નહીં; તેને જાણે કે ભાવસમાધિ થઈ જતી, અને દેહભાન વીસરી જઈને અંતરના કોઈ અગમ્ય ભાવપ્રદેશમાં ખોવાઈ જતો. એક દિવસે સૌ બાલદોસ્તો ડાંગરનાં હરિયાળાં ખેતરોમાં રમતા હતા, ત્યાં આકાશમાં બગલાઓની એક લાંબી હાર, માળાના આકારમાં ગોઠવાઈને ઊડતી આવી. તે જોવા તન્મય ગદાધરને પોતાના શરીરનું, આસપાસના જગતનું કે છોકરાઓનું ભાન રહ્યું નહીં; અને બેહોશ થઈને તે નીચે પડી ગયો. સાથી છોકરાઓ અને આજુબાજુનાં ખેતરોમાં કામ કરતા લોકો ખૂબ જ ગભરાઈ ગયેલા અને તેને બેહોશ અવસ્થામાં જ ઘેર લઈ આવેલ; પરંતુ ફરી તેને ભાન આવતાં તે પહેલાંના જેવો જ થઈ ગયેલ. .
પણ આ ઘટનાએ તેનાં માબાપને તરેહ તરેહના તર્ક કરતાં કરી મૂક્યાં. અંતે તેને વાઈ આવે છે એવું સર્વાનુમતે ઠરાવીને દવાદારૂ કરાવ્યાં તથા ભૂતપ્રેત વગેરેનું નડતર-બાધાઓ જેવું જ કંઈ હોય, એમ ધારીને મંત્ર-જપ વગેરે અનુષ્ઠાન પણ કરાવ્યાં. પરંતુ જ્યારે ગદાધરને પૂછવામાં આવ્યું ત્યારે તેણે ઉપરની ઘટના સંબંધે માતાપિતાને કહ્યું કે, મારું મન કોઈ એક અજાયબ પ્રકારનાં દર્શનમાં લીન થઈ ગયું હતું, મને અંદર બધું ભાન હતું અને એક અવનવો આનંદ થઈ રહ્યો હતો.' ગમે તેમ પણ ખુદીરામ અને ચંદ્રાદેવીએ જોયું કે છોકરાની તંદુરસ્તીમાં કશી
