________________
જ
હજરત મહંમદ અને ઇસ્લામ
અને પ્રાર્થના કરતા તે જ પ્રમાણે નમાજ પઢી અને પ્રાર્થના કરી. પરંતુ કુરેશીઓની દુશ્મનાવટ આથી વધારે ભભૂકી ઊઠી.
જ્યારે બીજો કોઈ ઈલાજ ન ચાલ્યો ત્યારે કુરેશીઓએ લાલચ આપીને કામ લેવા વિચાર કર્યા. કુરેશીઓના કેટલાક આગેવાનો મહંમદસાહેબ પાસે આવ્યા. તેમણે મહંમદ પર ‘દેશમાં ઝઘડો ઊભો કરવાનો', ઘરોમાં કુસંપ કરાવવાનો’, ‘બાપદાદાના ધર્મને વખોડવાનો’ અને ‘પોતાનાં દેવદેવીઓની નિંદા કરવાનો’ આરોપ મૂકયો. મહંમદસાહેબ પોતે કુરેશી હતા. પરંતુ તેઓ આ બધા કબીલા વચ્ચેના ભેદોનો નાશ કરવા માગતા હતા. ઇસ્લામના ઝંડા નીચે આવતાં જ કુરેશી અને બિનકુરેશી, આરબ અને હબસી, ગુલામ અને માલિક સૌ સરખા થઈ જતા, અને સૌની સાથે એક જ પ્રકારનો વર્તાવ થવા લાગતો. અભિમાની કુરેશીઓ એ કેમ સહન કરી શકે? તેમણે મહંમદસાહેબને કહ્યું કે, “અમે બધા અમારા પર કર નાખીને તમને કબીલાના સૌથી માલદાર આદમી બનાવી દઈશું.” “અમે તમને અમારા સરદાર માનીશું, અને તમને પૂછ્યા વગર કદી કોઈ કામ નહીં કરીએ. તમે કેવળ તમારા આ નવા ધર્મનો ઉપદેશ આપવો બંધ કરો.” મહંમદસાહેબ પર એની કશી અસર ન થઈ. તેમણે જવાબ આપ્યો :
“હું પણ તમારી પેઠે કેવળ એક માણસ છું. પણ મને ઈશ્વરની વાણી સંભળાઈ છે કે, આપણા સૌનો ઈશ્વર એક જ છે, એટલે તેના તરફ જ જુઓ અને તેની પાસે જ માફી માગો. જેઓ ઈશ્વર સાથે બીજાઓને સામેલ કરે છે, જેઓ ગરીબો અને દુ:ખીઓને દાન નથી કરતા, જેઓ મૃત્યુ પછીના જીવનમાં (આત્માની અમરતામાં) તથા સૌને પોતપોતાનાં કૃત્યોનો બદલો ભોગવવો પડે છે એ વાતમાં વિશ્વાસ નથી રાખતા, તેમને માટે અફ્સોસ છે. પરંતુ જેઓ શ્રદ્ધાળુ છે અને સત્કર્મો કરે છે તેમને માટે સુખ જ છે.”૧
એ લોકો પાછા ફરીથી મહંમદસાહેબને મળ્યા અને એ જ જાતની લાલચ આપી. મહંમદસાહેબે એટલો જ સ્પષ્ટ જવાબ આપ્યો:
૧. કુરાન, ૪૧, ૬૮.
