________________
હજરત મહંમદ અને ઇસ્લામ ચૂક્યા હતા. એમાંના ઘણા લોકો ગરીબ હતા. કુરેશીઓની દુશમનાવટ રોજ રોજ વધતી જતી હતી. મહંમદસાહેબ અને તેમના સાથીઓનો જીવ હરઘડી જોખમમાં હતો.
અરબસ્તાનમાં અને ખાસ કરીને મક્કામાં કુરેશીઓનું જોર હતું. લાલ સમુદ્રને પેલે કિનારે થોડે દૂર આફ્રિકામાં ઇથિયોપિયાનો ખ્રિસ્તી સમ્રાટ નક્કાશી બહુ ઉદાર રાજા મનાતો હતો. ઈ. સ. ૬૧૫માં, પહેલાં, પંદર મુસલમાનો પોતાનો જીવ બચાવવા મક્કાથી ઇથિયોપિયા ચાલ્યા ગયા. ધીરે ધીરે ત્યાં તેમની સંખ્યા ૧૦૧ સુધી પહોંચી. તેમાં ૧૮ સ્ત્રીઓ હતી. કુરેશીઓએ પોતાના બે માણસો – અમ અને અબદુલ્લાને કીમતી નજરાણા સાથે ઇથિયોપિયાના સમ્રાટ પાસે મોકલ્યા. અને તે મુસલમાનોને આશરો ન આપતાં તેમને મક્કા પાછા મોકલી દેવાની માગણી કરી. સમ્રાટે મુસલમાનોને પોતાના દરબારમાં બોલાવ્યા અને તેમના નવા ધર્મ વિશે તથા તેના સ્થાપક વિશે પ્રશ્નો પૂછયા. તેના જવાબમાં અલીના મોટા ભાઈ જાફરે ઇથિયોપિયાના સમ્રાટ આગળ જે કેશ્યિત રજૂ કરી તેમાં આરબોની તે દિવસોની સ્થિતિ અને મહંમદસાહેબના ઉપદેશોનું સુંદર ચિત્ર છે. જાફરે સમ્રાટને કહ્યું: '
હે રાજા, અમે લોકો જંગલીપણામાં અને અણસમજમાં ડૂબેલા હતા. અમે મૂર્તિઓની પૂજા કરતા હતા, અશુદ્ધ જીવન ગાળતા હતા, મુદલાલ માંસ ખાતા હતા, અને મોઢામાંથી ગંદા શબ્દો કાઢતા હતા. મનુષ્યમાં જેટલી સારી વસ્તુઓ હોવી જોઈએ તે બધીથી અમે વિમુખ થઈ ગયા હતા. પાડોશીઓ અને પરદેશીઓ બંને પ્રત્યે અમારી ફરજો બજાવવામાં અમે બેપરવા હતા. અમે એક જ કાયદો જાણતા હતા–‘બળિયાના બે ભાગ'. એ સ્થિતિમાં ઈશ્વરે અમારામાં જ એક એવો માણસ ઊભો કર્યો જેનાં ખાનદાન, ઈમાનદારી, સચ્ચાઈ અને પવિત્ર જીવનને અમે પહેલેથી જ જાણતા હતા. તેણે અમને કહ્યું કે અલ્લા એક છે, અને ઉપદેશ આપ્યો કે અલ્લા સાથે કોઈ બીજાને ભેળવો નહીં. તેણે અમને બીજા દેવો અને મૂર્તિની પૂજા કરવાની મના કરી; અને સત્ય બોલવું, કોઈની અનામત ખાઈ ન જવી, બીજાઓ પર દયા
