________________
૨૩૮
કંચન ને કામિની “હું તમને બરાબર પિછાણું છું....” સ્ત્રી બોલી. '
મને? એ પાપિની! મારા પર પણ આરોપ ?”
“આપ નહિ, પણ સત્ય ! હું કાંતા ! ઓળખે છ માસ્તર સાહેબ '
મારી સ્થિતિ વિચિત્ર થઈ ગઈ કાપ તેય લોહી ન નીકળે ! છતાં પુરુષ સ્ત્રીની સામે હારત હારતે છતના પાસા નાખી જાય છે. મેં એને સમજાવી. તારે ભાઈ તને અચાનક લઈ ગયો, કેઈએ - આપણી વાત ફોડી નાખી, હું તે જીવ આપવા તૈયાર હતું, ને હજીય છું !
કાન્તા ઓષ્ઠ બીડીને સાંભળી રહી. થોડી વારે મારી પત્ની અંદર આવી.
હું બહાર ચાલ્યો ગયે.
પાતાળમાં ચંપાયેલું પાપનું ભૂત સજીવન થતું ને ડોકિયાં કરતું હતું.
[૪] કેટમાં કાન્તા આજે વીફરી હતી. ન્યાયાધીશની મીઠી જબાન ઉપર એ ફૂંફાડા મારતી. એણે કહ્યું :
ટૂંકામાં એટલું જ કે ફકીરોના આશ્રયે હું રાજીખુશીથી ગઈ છું, ને ખુશીથી હું મુસલમાન થાઉં છું. મારાં દીનઈમાનની ચિંતા બીજા કેઈએ કદી કરી નથી, ને આજે કરવાની જરૂર નથી.”
હિંદુઓ ખિજાયા. કેર્ટ ન હોત તે હિંદુ ધર્મ કલંકિની કાન્તાનું એક હાડકું પણ શોધવું મુશ્કેલ થાત. છતાં ન્યાયાધીશે મીઠાશ ન છોડી. કાનાને સમજાવી. વિગતથી બયાન આપવા વીનવી.
કાન્તા વાઘણ જેવી ગઈને બેલવા લાગી : ઘણે દહાડે જાણે દિલની દાઝ કાઢતી હતી.
