________________
०६
કંચન ને કામિની
• એક તંત્રી મહાશયે મને શહેરમાં તેડાવ્યે તે વાતવાતમાં એના છાપાના લેખક પણ નહિ, સહતંત્રી બનાવી નાખ્યા ! એક તા ધેલે તે પછી ભાંગ મળી !
*
આમ મેં લેખક બનવાને ગુને કર્યાં.' મારા કલ્પનાવિહાર ખૂબ લાંબે ચાલ્યા, તે જ્યારે પૂરા થયા ત્યારે પ્રમુખ સાહેબ ધ્રુવરાજને ચકલાં ઘેરી વળે એવું પરાઢ થયું હતું.
ફરી હું નિળ બની મૃત્યુમૂર્છામાં પડી ગયા.
[3]
આખરે મૃત્યુ આવી ગયું રે લોલ !
આત્માનું પંખી પિંજરમાંથી ભાગવા દિવસેાથી ડાટ કરતું હતું, એ મુક્ત થયું. મેં પણ છુટકારાના દમ ખેચ્યા. દુઃખમાત્રને નિમિત્તભૂત આ દેહ ! એ છૂટયો, સાથે ધણું ધણુ છૂટયું.
સગાંસ્નેહીએ.એ મારા એ અળખામણા દેહને કચકચાવીને ખાંધ્યા ! પૂરતાં લાકડાંથી પ્રજાળવાના નિશ્ચયસાથે ધરબહાર કાઢયો, ત્યારે મને નિરાંત થઈ ! હાશ કાશ ગઈ! આ હજાર મુસીબતાને નેાતરનારી દેહની લપ છૂટી !
હળવે હળવે હું સ્વૈરવિહાર માટે બહાર નીકળ્યા.
એલિસબ્રીજના પુલ પર આસમાનમાંથી ધુમાડા નીચે ઊતરતે હતા, ને સાબરમતીના નાના ઝરણા પર જ્યારે એ ધૂમિલ સંધ્યા આથમતી હતી, ત્યારે સપ્તર્ષિના આરે એક ચિતા ધાંય ધાંય જલતી હતી.
હું આનંદથી નાચી ઊઠયો. અરે, સંસારની પ્રશંસા ને નિંદાનું સાધન તે। આજ નાશ પામ્યું. વાહ, ભાઈ વાહ ! આ દેહ જ દુનિયામાં અંતરાયરૂપ છે !