________________
सर्ग १७ : श्लो० १३१-१३२]
हीरसौभाग्यम्
८३९
એ છ અત્યંતરતપ: કુલ બાર પ્રકારનાં તપમાં લાગેલા અતિચારો તેમજ આજન્મ અને , જન્માંતરમાં લાગેલા વીર્યાચારના અતિચારે-તે સર્વે અતિચારો મિથ્યા થાઓ. ૧૩૦ છે
एकेन्द्रिया भूजलवहिवायुवनान्यहन्यन्त मयाङ्गिनो ये । बिभ्राम्यता भूरिभवेषु कर्मवशेन देशेष्विव दैशिकेन ॥१३१॥
ये भुवः पृथिवीकायिका, जलान्यप्कायिका वह्नयस्तेजस्कायिका वायवो वायुकायिका वनानि वरस्पतिकायिका एक स्पर्शन शरीर तल्लक्षणमिन्द्रियम् हृषीक येषां ते एकेन्द्रिया अङ्गिनः पूर्वोक्ताः पञ्च स्थावराः प्राणिनः मया अहन्यन्त हताः । अत्र भवे अन्यत्र भवे वा इति शेषः। मया किं कुर्वता । कर्मणां ज्ञानावरणीयादीनामष्टसंख्याकानां वशेनायत्तत्वेन भूरिष्वनन्तेषु भवेष्वतारिषु बिभ्राम्यता विशेषेण एकद्वित्रिचतुःपञ्चेन्द्रियसंझ्यसं. ज्ञित्वेन चतुरशीतिलक्षजीवयोनिषु भ्रमणों कुर्वता । केनेव । दैशिकेनेव । यथा पान्थेन कर्मण स्वपरकार्याणां वशेनाधीनतया देशेषु विविध जनपदेषु पर्यटन प्रणीयते ॥
શ્લોકાઈ
જેમ મુસાફર કાર્યવશાત દેશવિદેશમાં ભ્રમણ કરે તેમ કર્માધીને એવા મારા આત્માએ અનંત ભવચક્રમાં ભ્રમણ કરતાં પૃથ્વી, જલ, અગ્નિ, પવન અને વનસ્પતિ એ પાંચે સ્થાવરની જે કઈ વિરાધના કરી હોય તે મારું પાપ મિથ્યા થાઓ. મે ૧૩૧
संध्ये दिनानामिव जन्मिनां द्वे येषां हृषीके भवतो हतास्ते । मया जलौकाकृमिशुक्तिशङ्खमुखाः प्रमादैकवशंवदेन ॥ १३२ ॥
येषां जन्मिनां जन्तूनां वै द्विसंख्ये हृषीके स्पर्शनरसनलक्षणे शरीरजिद्वारुपे इन्द्रिये भवतः । केषामिव । दिनानामिव । यथा दिवसानां वे संध्ये दिनाननदिवसावसानलक्षणे पितस्वौ स्वाताम् । 'सध्या तु पितृसूः' इति हैम्याम् । ते जलौकसो जलसपिण्यः कृमयः कीटका गण्डोलका वा शुक्तयो मुक्तास्फोटाः। 'मुक्तास्फोटोऽब्धिमण्डकी क्ति' अति हैम्याम् । मुक्ताफलोत्पत्तिभुवोऽन्या वा । शङ्खाः कम्बवः ते मुखा मुखे वा आदौ मेषां ताशा सीन्द्रिया जीवा मया हता विरोधिताः । किंभृतेन मया । प्रमादोऽनवधानता तस्य एकमद्वितीयतया वशंवदेनाधीनेन । प्रमादिना इत्यर्थः॥
