________________
७०२
हीरसौभाग्यम्
[सर्ग १६ श्लो० ४६-४७
ભગવંતની (આદિનાથ ભગવંતની) અબુંદાગિરિ ઉપર આદિનાથ ભગવંતની સ્તુતિ કરી હતી તેમ ભાવપૂર્વક સ્તુતિ કરી. છે ૪૫ છે
सरस्यनुपमाभिधे शिखरिशेखरे मानसा
हये तुहिनमेदिनीधर इव क्षिपन्नक्षिणी । ततः समधिरूढवान्स शिखरं स्वरारोहणा
भिधं धृतमिवामुना स्वरधिरोहणायाङ्गिनाम् ॥ ४६ ॥ ततो मरुदेवी शिखराठवतरणानन्तर सूरिराजहंसः स्वरधिरोहणाभिधमर्थात्स्वर्गारोहण नाम । अथ वा अक्षरच्युतकप्रदानालंकारेणाधिकारोऽपनीयते गकारश्च प्रदीयते तदा च स्वर्गारोहणाभिधान' शृङ्ग समधिरूढवान चढति स्म । उत्प्रेक्ष्यते-अङ्गिनां भविकानां स्वरधिरोहणाय स्वर्गे अधिरोहणार्थममुना शत्रुजयगिरिणा धृतमिव । सूरिः किं कुर्वन् । शिखरिणां सर्व पर्वतानां शेखरे अवतसभूते शिखरिणो विमलाद्रः शेखरे वा तेजःपालपत्न्या अनुपमदेव्या खानिते कारिते तदभिधेये वा उपमनाम्नि सरसि तटाके अक्षिणी निजनयने क्षिपन किरन् । पश्यन्नित्यर्थः। कस्मिन्निव । मानसाहये इव । यथा तुहिनभूधरे हिमाचले किमपि शिखरमारोहन हंसो मानसमित्यावय' नाम यस्यैतावता मानसनाम्नि सरसि तटाके शो क्षिपति । हिमाचलोपरि मानससरसः सद्भावः प्रोक्तो. ऽस्ति । यथा चम्पकथायाम्-'सदा हंसाकुलम्' इति प्राक् प्रोक्तमस्ति ॥
કાર્ય
જેમ હિમાલયના શિખર ઉપર ચઢતે રાજહંસ માનસરોવરને જુએ તેમ આચાર્ય દેવે શત્રુંજયના શિખર ઉપર ચઢતાં, તેજપાલની પત્ની અનુપમાદેવીએ પિતાના નામથી
દાવેલા અનુપમસરોવરને જોતાં “વર્ગારોહણ” નામના શિખર ઉપર આરોહણ કર્યું. તે શિખર જાણે મનુષ્યોને સ્વર્ગ ઉપર આરોહણ કરાવવા માટે શત્રુંજયે ધારણ કર્યું ન डाय! ॥ ४६॥
समेत्य मणिसेतुना वृषभकूटम_कर्ष
विबेश वरणान्तरे किमपवर्गपूर्गोपुरे । विलोक्य स तदन्तिके सचिववस्तुपालेन चो
जयन्तमवतारितं प्रणमति स्म तत्रार्हतः ॥ ४७ ॥
स हीरसरिः वरणस्यान्तरे मध्यतनप्राकारमध्ये विवेश प्रविष्टवान् । उत्प्रेक्ष्यते
