________________
सर्ग १४ श्लो० २९१-२९३] हीरसौभाग्यम्
६११
શ્લેકાર્થ વિજ્યસેનસૂરિજીએ વાણીરૂપી અમૃતધારા વર્ષાવતી ધર્મગેષ્ઠી કરીને બાદશાહના દિલને ખૂબ જ આનંદ પમાડયો. ખરેખર, ચન્દ્ર કેને આનંદ નથી આપતા. જે ૨૯૧
श्रीमत्सूरिवरो व्यधत्त वसुधावास्तोष्पतेराग्रहे
णोपाध्यायपदस्य नन्दिमनघां श्रीभानुचन्द्रस्य सः । शेखो रूपकषट्शतीं व्यतिकरे तत्राश्वदानादिभिभक्तः श्राद्ध इवार्थिनां प्रमुदितो विश्राणयामासिवान् ॥ २९२ ॥
स सरिष्वाचार्यषु वरः प्रधानो विजयसेनसरिर्वसुधावास्तोष्पतेमहीन्द्रस्याग्रहेणोपरोधेन उपाध्यायपदस्य नन्दि विधिविशेष व्यधत्त चक्रे । तत्र व्यतिकरे तस्मिन्नन्दि: विधानावसरे शेखः अबलफैजनामा रुपकाणां 'रुपया' इति प्रसिद्धानां षट्शी षट्शतानि रुप्यटङ्कानां प्रमुदितो हृष्टः परस्परमैत्र्यात् अश्वदानमादौ येषां तेऽश्वदानादयः प्रकारास्तैः कृत्वा अर्थिनां याचकानां विश्राणयामासिवान् प्रददाति स्म । किंभूतः शेखः । भक्तः । क इव । श्राद्ध इव । यथा भक्तश्राद्धोऽपि कस्यचित्खेटस्य योग्यस्य साधोरुपाध्यायपदतन्नन्दिकरणादिमहोत्सवे स्वधनमर्थिनां विश्राणयति स्म ॥
શ્લેકાર્થ આચાર્યોમાં શ્રેષ્ઠ વિજયસેનસૂરિજીએ બાદશાહના આગ્રહથી વાચક શ્રી ભાનુચન્દ્રના ઉપાધ્યાય પદવીને મહત્સવ કર્યો. તે મહોત્સવમાં શ્રાવક ભક્તની જેમ શેખ અબદુલફૅજીએ યાચકને અશ્વદાન આદિ દાનમાં છ રૂપિયાને વ્યય કર્યો. ૨૯૨ છે
साहेः पर्षदि शेखादिपार्षद्यजुषि स प्रभुः ।
अजैषीद्वादिनो वादे मुनिसुन्दरसूरिवत् ॥ २९३ ॥
प्रभुर्विजयसेनसूरिः साहेरकब्बरधरणीरमणस्य पर्षदि सभायाम् । किंभूतायां पर्षदि । शेखः अबलफैजनामा साहिसामन्तः स एवादौ येषां तादृशान्पार्षद्यान सभ्यान जुषते भजते तविधायां वादिन स्त्रिषष्ठित्रिशतीं ब्राह्मणान् वादविधायिनः प्रतिवादीभूतान समस्तानपि अंजषीत् पराजयति स्म । उक्तियुक्तिप्रत्युक्तिभिर्निरूत्तरीकृतवानित्यर्थः । किंवत् । मुनिसुन्दरसूरिवत् । यथा श्रोमुनिसुन्दरसरिस्तैरभुक्तोयं पण्डित शताष्टकेन क्वचिदष्टाधिक.. सहस्रेण वर्तुलिकावधानेन अजयत्पराबभूव ॥
